اميد به زندگي در همسران جانبازان

اهداف: همسران در نقش مراقبت كننده از جانبازان، تحت تاثير استرس ها و مشكلاتي هستند كه سلامت آنها و خانواده هايشان را تهديد مي كند. از طرفي همسران داراي اميد به زندگي بالا، كيفيت و رضايت از زندگي مطلوبي دارند. هدف مطالعه حاضر تعيين نقش حمايت اجتماعي ادراك شده، ذهن آگاهي و انعطاف پذيري شناختي در پيش بيني اميد به زندگي همسران جانبازان بود. ابزار و روش ها: مطالعه حاضر توصيفي همبستگي است. جامعه آماري پژوهش كليه همسران جانبازان تحت پوشش بنياد شهيد و امور ايثارگران شهر اردبيل در سال 1395 بودند (3400 نفر) كه به روش نمونه گيري در دسترس 110 نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها، از ابزارهاي حمايت اجتماعي ادراك شده (MSPSS)، ذهن آگاهي (MASS)، انعطاف پذيري شناختي (CFQ) و مقياس اميد به زندگي (SHS) استفاده شد. داده هاي پژوهش با روش ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه و با استفاده از نرم افزار آماري SPSS 23 تحليل شدند. يافته ها: بين حمايت اجتماعي ادراك شده، ذهن آگاهي و انعطاف پذيري شناختي با اميد به زندگي همسران رابطه آماري معني داري وجود داشت (0.05 p). حمايت اجتماعي ادراك شده، ذهن آگاهي و انعطاف پذيري شناختي در مجموع توانستند 47% اميد به زندگي همسران جانبازان را پيش بيني كنند (05.0 p). نتيجه گيري: حمايت اجتماعي ادراك شده، ذهن آگاهي و انعطاف پذيري شناختي از متغيرهاي مرتبط با اميد به زندگي همسران جانبازان هستند و مي توانند آن را پيش بيني كنند. به طور كلي همسران با سطوح بالاتر حمايت اجتماعي ادراك شده، ذهن آگاهي و انعطاف پذيري شناختي، اميد به زندگي بالاتري نسبت به ساير همسران دارند.