ويژگيهاي ضد اكسندگي و ضد ميكروبي عصارههاي برگي گياه تمشك سياه (Rubus occidentalis) و اثر آنها بر پايداري روغن سويا

امروزه يافتن منابع جديد تركيبات ضد اكسنده در گياهان براي بكارگيري آن‌ها به عنوان افزودني طبيعي و جايگزين كردن آنها به جاي ضد اكسنده‌هاي مصنوعي در مواد غذايي يكي از موضوعات مهم تحقيقات صنايع غذايي مي‌باشد. در اين تحقيق عصارۀ متانولي بدست آمده از برگ سبز و سياه شده گياه تمشك از نظر خواص ضداكسندگي، محتوي تركيبات فنولي و اثرات ضد ميكروبي بر ميكروب‌هاي: انتروكوكوس فكاليس، اشرشيا كلي، استافيلوكوكوس اورئوس، سالمونلا تيفي موريوم، شيگلا ديسانتري و يرسينيا انتروكوليتيكا بررسي گرديد. سپس اين عصاره‌ها در 3 غلظت 200، 400 و ppm600 در روغن سوياي تصفيه شده بدون ضداكسنده به كار گرفته و بعد در دمايC ° 60 به مدت يك ماه ذخيره شدند. متعاقباً مقادير اسيديته، انديس يدي و انديس پراكسيد نمونه‌هاي روغن تعيين گرديد. بر اساس نتايج به دست آمده، عصارۀ برگي سبز به طور معني داري قدرت ضداكسندگي (%87 -7/0) و محتوي تركيبات فنولي (mg/g dry matter1/0± 103 (بيشتري نسبت به عصارۀ برگي سياه بود. همچنين كمترين غلظت موثر عصارۀ برگ سبز تمشك روي باكتري استافيلوكوكوس اورئوس به ميزانmg/ml12/7 و روي باكتريهاي سالمونلا تيفي موريوم و يرسينيا انتروكوليتيكا به ميزانmg/ml5/28بود. اماعصارۀ برگي سياه تمشك هيچ اثري روي ميكروب‌هاي مورد نظر نداشت. در آزمون هاي كيفي روغن، با افزايش غلظت عصاره‌برگ سبز مقادير ‌اسيديته و پراكسيد نمونه‌ها به طور معني داري افزايش يافت. نتايج نهايي نشان داد كه روغن سوياي حاوي كمترين غلظت عصارۀ برگ‌هاي سبز تمشك (ppm200) از نظر آزمون‌اسيديته و پراكسيد بهتر از روغن سوياي حاوي ضداكسنده تجارتي پروپيل گالات (ppm200) بود