بررسي و مقايسه ميزان بازدهي و استخراج تركيبات رنگي و طبيعي چغندر قرمز با استفاده از روش‌هاي عصاره‌گيري خيساندن و فراصوت

امروزه استفاده از تركيبات طبيعي به جاي تركيبات سنتزي و به عنوان افزودني هاي غذايي، رنگ و دارو بسيار مورد توجه است. چغندر قرمز داراي بتاسيانين است كه براي رنگ كردن بستني، مربا و كنسرو ميوه جات استفاده مي شود. امروزه تقاضاي رو به رشدي براي توسعه روش هاي كارآمدتر و موثرتر براي استخراج تركيبات فعال موجود در مواد گياهي وجود دارد. هدف از اين پژوهش استخراج عصاره از چغندر قرمز و مقايسه ويژگي هاي عصاره ها بر مبناي راندمان استحصال عصاره، ميزان استحصال رنگدانه هاي بتاسيانين و بتازانتين، ميزان قند كل و ماده جامد محلول عصاره ها بوده است. عصاره گيري به دو روش فراصوت و خيساندن با حلال هاي آب و اتانول و آباتانول به نسبت1:1 انجام شد. نتايج نشان داد عصاره گيري به روش فراصوت با حلال آب اتانول بيشترين (62%) و عصاره حاصل از روش خيساندن با حلال اتانول كمترين (8/4%) راندمان را داراست. در عصاره گيري به روش فراصوت با حلال آبي بيشترين ميزان بتاسيانين به دست آمد و كمترين ميزان مربوط يه عصاره حاصل از حلال اتانول به روش خيساندن بود. در ميزان بتازانتين استخراج شده، روش هاي فراصوت و خيساندن تفاوت معني داري نداشته و تفاوت در نوع حلال مي باشد، به طوري كه حلال هاي آب و آباتانول به ترتيب با جذب هاي 389/1و 32/1 نسبت به حلال اتانول با ميزان جذب 3/0 بتازانتين بيشتري استخراج نمودند. حلال آبي بيشترين ميزان قند(48/1 مولار) و حلال اتانولي كمترين ميزان قند(146/1مولار) را استخراج كردند. همچنين در عصاره گيري به روش فراصوت ميزان قند بيشتري نسبت به روش خيساندن استخراج شد(به ترتيب 58/1و 99/0مولار). استفاده از روش فراصوت با توجه به راندمان استحصال بيشتر در مدت زمان كمتر، روش مناسب تري است. با اين روش رنگدانه و قند بيشتري نسبت به روش خيساندن استخراج مي شود. حلال آبي در ميان حلال هاي استفاده شده بتاسيانين، بتازانتين و قند بيشتري از چغندر قرمز استخراج نمود.