تحليل فضايي نقش شبكه معابر در تاب آوري كالبدي شهر مورد مطالعه: منطقه يك شهرداري تهران

شبكه معابر به مثابه شريان هاي حياتي، بخش اصلي ساختار كالبدي سيستم شهري هستند كه در مواقع بحران نقش بسيار موثري در امداد رساني و ارتقاي تاب آوري دارند. بن بست بودن بخش شمالي منطقه، بلند مرتبه سازيهاي خارج از ظرفيت، وجود سه گسل بزرگ در شمال(گسل شمال تهران)، گسل مركزي(راندگي نياوران) و گسل جنوبي(گسل محموديه) و ... از منظر تاب آوري، جايگاه خاصي به منطقه يك شهرداري تهران داده است از اين جهت نقش معابر منطقه در زمان بحران بسيار حائز اهميت است. هدف پژوهش حاضر سنجش و ارتقاي تاب آوري شبكه معابر منطقه يك در برابر زلزله است. بنابراين به لحاظ هدف از جمله تحقيقات كاربردي و به لحاظ روش انجام مبتني بر رويكرد ارزيابي؛ شيوه گردآوري داده ها به شيوه اسنادي و به لحاظ نوعيت داده ها جزء تحقيقات آميخته( كمي و كيفي) است. بر اساس شاخص هاي 21 گانه انساني و وزن تلفيق شده آن ها در تعيين وضعيت معابر منطقه يك براي زمان بحران، بخش عمده اي از معابر مركز منطقه داراي وضعيت نامطلوب و بسيار نامطلوب به لحاظ ريسك وقوع بحران هستند. در زمان وقوع بحران معابر مركزي منطقه مي توانند روند امداد رساني را به كلي فلج نمايند. با توجه به نتايج تحقيق راهبردهايي مانند ايجاد كمربند شمالي منطقه يك و اتصال بزرگراه شهيد بابايي به تقاطع بزرگراه چمرانيادگار امام و ... پيشنهاد گرديده است.