مطالعه تطبيقي سطح پايداري توسعه در مناطق1و2شهرمشهد

دگرگوني در شرايط شهرها و افزايش سريع شهرنشيني و توسعه‌شهري تغييرات اجتناب‌ناپذيري را در شهرها ايجاد كرده است. لذا، تحليل پايداري و وضعيت شاخص‌هاي پايداري در سطح نواحي شهري به عنوان رهيافتي جهت دست‌يابي به توسعه‌پايدار شهري همواره يكي از اهداف مديران شهري بوده است. از اين‌رو، هدف اين پژوهش تحليل و سنجش شاخص‌هاي پايداري در ناحيه1منطقه1 و ناحيه1منطقه2 به عنوان نمونه مطالعاتي مي‌باشد. اين پژوهش به لحاظ هدف از نوع كاربردي است و با استفاده از روش توصيفي_تحليلي انجام شده است. روش گردآوري داده‌ها، كتابخانه‌اي_اسنادي همراه با گردآوري ميداني(تعداد 383 پرسشنامه مردمي) است. در اين پژوهش با بهره‌گيري از نظرات 15 كارشناس و با استفاده از تكنيك مكبث، 30 شاخص پايداري وزن‌دهي گرديده و وضعيت پايداري نواحي مورد مطالعه در پنج بعد كالبدي، زيست‌محيطي، نهادي، اقتصادي و اجتماعيفرهنگي ارزيابي شده است. بر اساس مقايسات زوجي انجام شده، از ميان پنج بعد مذكور، بعد اقتصادي مهم‌ترين بعد پايداري مي‌باشد. نتايج تحقيق نشان‌دهنده پايداري كالبدي، اقتصادي و اجتماعي-فرهنگي ناحيه1منطقه1و پايداري كالبدي ناحيه1منطقه2 مي‌باشد. در مجموع ناحيه1منطقه1 نسبتا پايدار و ناحيه1منطقه2 ناپايدار ارزيابي شده است. لذا، مي‌توان نتيجه گرفت كه تنها توجه به شرايط كالبدي و عملكردي براي جذب ساكنان كافي نيست و عواملي چون وضعيت اقتصادي خانوارهاي ساكن نيز در پايدار بودن يك محله تاثيرگذار است. با در نظر داشتن اين مهم كه بعد اقتصادي مهم‌تر از ساير ابعاد مي‌باشد، لذا پيشنهاد مي‌شود رسد هرنوع سازوكار برنامه‌ريزي در جهت پايدار ساختن نواحي مورد مطالعه در گام اول بايد مبتني بر بهبود وضع شاخص‌هاي اقتصادي صورت پذيرد.