تشكيل كمپلكس محلول پروتئين‌هاي شير–بخش محلول صمغ‌هاي بومي ايراني و بررسي تاثير غلظت بسپارهاي زيستي بر رفتار فازي سامانه‌ها

با توجه به اين‌كه معمولا جاذبه ي الكترواستاتيك بين پروتئين ها و بسيارقندي هاي داراي بار مخالف منجر به توليد سامانه ي كلوئيدي پايدار يا وقوع پديده ي كواسرواسيون مي‌شود. لذا، در اين تحقيق رفتار فازي مخلوط پروتئين هاي شير (كازئينات سديم يا ايزوله ي پروتئين هاي سرمي شير) با بخش محلول صمغ هاي بومي ايراني (صمغ فارسي يا كتيرا) در غلظت 4/0 درصد از پروتئين و غلظت هاي تا 1 درصد بخش محلول كتيرا و تا 2 درصد صمغ فارسي به صورت تابعي از pH (7–2) مورد مطالعه قرار گرفت تا نسبت مناسب پروتئين:بسيارقندي براي تهيه ي كمپلكس هايي كه در دامنه ي وسيعي از pH پايدار باشند به دست آيد. نتايج حاصل از اين بررسي نشان دادند كه مخلوط كازئينات سديم–بخش محلول صمغ فارسي، كازئينات سديم–بخش محلول كتيرا، ايزوله ي پروتئين هاي سرمي–بخش محلول صمغ فارسي و ايزوله ي پروتئين هاي سرمي– بخش محلول كتيرا به ترتيب در نسبت هاي 6/4:0/0، 6/4:0/0، 4:2/0 و 4:1/0 در محدوده ي pH 7–2 به صورت كمپلكس هاي پايدار بوده و پديده ي كواسرواسيون مشاهده نشد. به علاوه، بررسي افزايش غلظت كل بسپارهاي زيستي (در نسبت يكسان) نشان داد كه افزايش غلظت، تفاوتي در رفتار فازي كمپلكس ها نداشت. هم چنين، بررسي رفتار فازي مخلوط پروتئين هاي شير–بخش نامحلول در الكل بخش محلول در آب صمغ هاي بومي نشان داد كه احتمالا هر دو بخش محلول و نامحلول در الكل بخش محلول در آب صمغ هاي بومي در ايجاد پايداري در نسبت هاي بيان شده نقش دارند.