سرزندگي شهري مفهومي ميان رشته اي (واكاوي اصول، ابعاد و شاخصها)

امروزه سرزندگي شهري به عنوان يك پارادايم جامع با گستره ي محتوايي متنوع، در مباحث گفتمان برنامه ريزي شهري و سياست، جهت بهبود وضعيت وارتقاي شرايط زيستي توجه و ملاحظات خاصي را به دست آورده است. لذا مقاله حاضر به عنوان يك تحقيق تحليلي با بررسي رويكردهاي مختلف در حوزه ي سرزندگي شهري سعي بر آن دارد، ضمن تحليل رويكردهاي سرزندگي، با ديدگاه يكپارچه (به دليل ماهيت علم جغرافيا) به ارائه مدل مفهومي منبعث از آن براي بستر سازي پژوهش هاي آتي مبتني بر اين مفهوم بپردازد. درهمين راستا، مقاله حاضر كه به لحاظ هدف بنيادي و داده هاي آن به روش كتابخانه اي واسنادي فراهم آمده است در پي پاسخ به اين سوالات بوده است كه: عوامل موثر بر سرزندگي شهري در چارچوب سيستم هاي ارزيابي رويكردها (روانشناسي، محيطي، اجتماعي، كاركردي و پايداري) كدامند؟ و نيز اينكه: چه ارتباطي بين ابعاد وعناصر اصلي سرزندگي شهري وجود دارد؟ يافته هاي پژوهش بيانگر اين است كه سرزندگي شهري كيفيتي ويژگي ذاتي و مبتني بر محيط نبوده و به عنوان رخدادي اجتماعي فضايي، نتيجه يك روند دراز مدت از رضايت كاربران در فضاهاي شهري است، كه در تعامل شهر و شهروند در ميان چندين لايه عملكردي در گستره اي زماني شكل مي گيرد. از اينرو سرزندگي شهري علي رغم رويكردي چندگانه با تفسيرهاي متفاوت، نشان دهنده سكانسهاي فضايي متنوع با يك تفكر جامع از زيست پذيري شهري و تعابير لازم از ويژگي هاي فضايي است كه مجموعه اي از شاخصهاي موجود با يك رويكرد شفاف مكاني را مي طلبد.