تببين الگوي سازمان يابي فضايي زيست پذيري شهري (نمونه موردي: شهر ايلام)

زيست‌پذيري به‌عنوان مفهومي چندبعدي، بازتابي از نوع فعاليت‌ها است كه در فضا صورت پذيرفته و محيط زيست شهري را تحت‌الشعاع قرار مي‌دهد. بنابراين مي‌توان گفت زيست پذيري با هدايت سازمان‌يابي فضايي شهر معناي واقعي مي‌گيرد. از آنجايي‌كه رويكرد زيست پذيري بر مبناي بستر جغرافيايي و شرايط محلي حاصل از سازمان فضايي سنجيده مي‌شود ازاين‌رو پژوهش حاضر مي‌كوشد تا ميزان اثرگذاري سازمان‌يابي فضايي بر زيست پذيري شهر ايلام را بررسي كند. روش اين پژوهش توصيفي تحليلي و پيمايشي مي‌باشد. داده‌ها به روش كتابخانه‌اي اسنادي و ميداني و با ابزار پرسشنامه گردآوري‌شده است. جامعه آماري پژوهش، متخصصين و صاحب‌نظران ساكن در شهر ايلام مي‌باشند كه از ميان آن‌ها حجم نمونه تحقيق از طريق گلوله برفي 30 نفر مشخص گرديد. به‌منظور تجزيه‌وتحليل داده‌ها از مدل رگرسيون خطي ساده و ضريب همبستگي پيرسون بهره گرفته‌شده است. نتايج به‌دست‌آمده ميزان شدت همبستگي 0.951 براي مجموع دو متغيرها را نشان مي‌دهد. نتيجه حاصل از ضريب همبستگي پيرسون نشان مي‌دهد بين دو متغير رابطه معناداري با شدت همبستگي بسيار قوي وجود دارد. بر اساس آزمون رگرسيون خطي از ميان شاخص‌هاي سازمان‌يابي فضايي عوامل طبيعي بيشترين تأثير بر زيست پذيري شهر ايلام داشته و در مراتب بعدي عوامل تاريخي، اجتماعي، كالبدي و فعاليت‌ها و درنهايت ساختار اقتصادي با ميزان ضرايب همبستگي متفاوت قرار دارد. همچنين نتايج آزمون رگرسيون نشان داد كه مقدار ضريب تعيين تعديل‌شده برابر با 0.902 است كه بر اساس آن متغير مستقل توانسته است 90.2 درصد از تغييرات متغير وابسته را تبيين كند و مابقي تغييرات تحت تأثير متغيرهاي خارج از مدل مي باشد.