تحليل ساختاري موانع توانمندسازي اجتماع محور در مناطق اسكان غيررسمي (مطالعه موردي: محله بان‌برز شهر ايلام)

پديده اسكان غيررسمي به عنوان يك مسئله ساختاريكاركردي در عرصه مديريت شهري به ويژه در كشورهاي در حال توسعه مطرح است. با توجه به علل متعدد اقتصادي، اجتماعي و كالبديفضايي در ايجاد اين مشكل، برخي بر عوامل اجتماعي به عنوان ظرفيت سازي و توانمندسازي محلات تأكيد مي‌كنند. از اين رو مقاله حاضر نيز  با روش توصيفيتحليلي، عوامل و موانع اصلي در توانمندسازي ساختاري اسكان غيررسمي در محله بان برز شهر ايلام را مورد بررسي قرار مي دهد. براي گردآوري اطلاعات از مطالعات ميداني و كتابخانه اي بهره گرفته شد و در اين رابطه، 38 شاخص در چهار حوزه آموزش، مشاركت، ظرفت سازي و هم افزايي نهادي براي تحليل موانع ساختاري توانمندسازي محله بان برز استخراج گرديد. براي تحليل داده‌ها از آزمون نيكوئي برازش، تحليل عاملي و مدل تحليلي اثرات متقابل/ساختاري با كمك نرم افزارهاي SPSS و Mic Mac استفاده شد. نتايج نشان داد كه وضعيت محله بان برز از يك سيستم پايدار تبعيت مي‌كند. از طرفي 41 درصد از توانمندسازي محله بان برز از طريق مؤلفه‌هاي ظرفيت‌سازي، هم‌افزايي نهادي، آموزش و مشاركت، قابل تبيين است. در اين ميان، مؤلفه «ظرفيت‌سازي» با مقدار ويژه 289/2 بالاترين واريانس (893/22) و بيشترين سهم را در تبيين توانمندسازي محله بان برز داشته است. بر اساس روش تحليل اثــرات متقابل/ساختاري، مولفه‌هاي امنيت(4064843)، اعتماد (4809443)، طولاني بودن فرآيند اداري تهيه و اجراي طرح‌ها (4957464)، و آموزش جوانان(4814855) مهم ترين موانع توانمندسازي اسكان غيررسمي هستند. در نتيجه، جهت توانمندسازي محلات اسكان غيررسمي، توسعه امنيت، آموزش ساكنين و تسريع در اجراي پروژه هاي عمراني و اجتماعي در محله بان برز شهر ايلام ضروري است.