تبيين نقش الگوي مديريت زمين شهري مبتني بر توسعه كالبدي فضايي شهرها (موردپژوهي: منطقه 12 كلانشهر تهران)

الگوي كنوني مديريت زمين شهري در ايران تحت تأثير عواملي از جمله تمركزگرايي در ساختار قدرت، موازي كاري هاي نهادي، واسطه گري، ضعف بسترهاي قانوني و ... زمينه ساز بروز ناپايداري كالبدي فضايي به خصوص كلانشهرهايي چون تهران گرديده است. هدف پژوهش بررسي الگوي مديريت زمين شهري مبتني بر پايداري كالبدي فضايي منطقه 12 شهر تهران مي باشد. روش پژوهش بر اساس هدف كاربردي و از نظر ماهيت و روش توصيفي تحليلي است. جهت گردآوري داده ها از روش هاي اسنادي و ميداني و به منظور تحليل داده ها از آزمون T تك نمونه اي، همبستگي اسپيرمن و رگرسيون چندمتغيره استفاده شده است. جامعه آماري نهادهاي متولي مديريت زمين شهري و مراجعه كنندگان بوده كه به ترتيب 336 و 130 نمونه مي باشد. سنجش اعتبار الگو بر اساس طيف سه تايي (كم:1 متوسط:2زياد:3) با ميانگين مفروض (2) و تعداد 7 معيار صورت گرفت. اين معيارها شامل متناسب بودن، اثربخشي و كارايي، مشروعيت، پيوستگي، انعطاف پذيري، مطلوبيت و قدرت الگو و قابليت تعميم هستند. بر اساس نظرات خبرگان ميانگين كل حاصل از سنجش اعتبار الگو برابر با (2.81) مي باشد كه از ميانگين مفروض (2) بالاتر بوده و به 3 (مقدار زياد) نزديك است. ميزان واريانس تبيين شده الگوي بهينه توسط مؤلفه هاي متغير پيش بين (0.63) است كه معني دار است. بنابراين 63 درصد الگوي بهينه تحت تأثير مؤلفه هاي مزبور است و تناسب و مطلوبيت بالايي داشته و از قدرت تبيين و پيش بيني لازم در زمينه موضوع پژوهش برخوردار است. نتايج نشان مي دهد كه الگوي كنوني مديريت زمين شهري در منطقه 12 كلانشهر تهران منجر به بروز ناپايداري هاي كالبدي فضايي شده است.