نوزايي شهري رويكردي نوين جهت احيا و ارتقا كيفيت زندگي در بافت تاريخي شهرها (نمونه موردي: محدوده ميدان امام علي (ع) شهر اصفهان و بافت پيرامون آن)

در چند دهه اخير رشد بي رويه و ناهماهنگ محيط شهري به صورت مستقيم و غيرمستقيم بر كيفيت زندگي شهري، بافت هاي تاريخي و ارزشمند و انسان تأثيرگذار بوده است.÷ وسعت زياد بافت هاي قديمي و فرسوده و معضلات پيچيده آن ها و تأثير مستقيم بر كيفيت زندگي شهري، مسئولان شهري را وادار به اتخاذ رويكردهاي جديد در جهت مقابله با اين معضلات كرده است. رويكردهاي مرمت و بهسازي درگذر زمان تكامل‌يافته‌اند كه از جديدترين رويكردها مي توان به نوزايي شهري اشاره نمود. هدف تحقيق حاضر، ارزيابي كيفيت زندگي شهري در محدوده پيراموني بافت تاريخي ميدان امام علي (ع) اصفهان بر اساس سه معيار اجتماعي، اقتصادي و كالبدي با رويكرد نوزايي شهري مي باشد. روش تحقيق به صورت توصيفي تحليلي بوده و كاربردي مي باشد. جامعه آماري ساكنين محدوده موردمطالعه و متخصصين شهري مي باشند كه 30 نفر به صورت هدفمند انتخاب و پرسشنامه ها بين آن ها توزيع‌شده است. از طريق روش سوات به تحليل وضعيت موجود پرداخته و زيرمعيارهاي اجتماعي، اقتصادي، كالبدي و همچنين گزينه‌هاي نوزايي شهري از طريق مدل تحليل شبكه‌اي (ANP) اولويت‌بندي گرديده اند. نتايج اين پژوهش حاكي از آن است كه مهم ترين معيار در جهت ارتقا كيفيت زندگي، معيار اقتصادي با وزن 0.41 و در رده بعد معيار كالبدي با وزن 0.31 و درنهايت معيار اجتماعي با وزن 0.25 مي باشد. در زير معيار اجتماعي ميزان رضايت از محله، در زير معيار اقتصادي بازار مسكن و زمين، در زير معيار كالبدي نظارت بر ساخت‌وساز جديد و در گزينه هاي نوزايي شهري برنامه هاي توسعه مناسب و انعطاف پذير از مهم ترين عوامل تأثيرگذار بر كيفيت زندگي در محدوده مورد مطالعه شناخته‌شده‌اند. بر اين مبنا راهكارهايي همچون برقراري تعادل بين عملكردهاي بافت از طريق تزريق فعاليت هاي تجاري و گردشگري، تدوين ضوابط شهرسازي با در نظر گرفتن اقتصاد زمين، نظارت بر نظام انساني در ساخت‌وسازهاي جديد براي جلوگيري از كم‌ارزش شدن بناهاي باارزش جهت احيا مجدد اين محدوده مي‌تواند ارائه گردد.