سنجش و ارزيابي اثرات فضاهاي سبزدر مجتمع‌هاي مسكوني بر ميزان پايداري سبك زندگي ساكنان (مورد: مناطق 1 و 6 شهر شيراز)

يكي از مسائلي كه به صورت كتمان ناپذيري هم بر نحوه معماري مؤثر و هم از آن متأثر است، سبك زندگي مخاطبان است. در اين راستا توجه به فضاي سبز مسكن، به عنوان متغير مستقلي كه سبك زندگي انسان را تغيير مي دهد و به تبع آن سبك زندگي به عنوان عاملي كه ميزان و نحوه مصرف انرژي (توسعه پايدار) را تحت تأثير قرار مي دهد، ضروري مي نمايد. مطالعه حاضر، تأثير فضاي سبز مجتمع هاي مسكوني پنجاه واحدي و بيشترِ مناطق يك و شش شيراز بر پايداري سبك زندگي ساكنان را مورد كنكاش قرار داده است. در اين پژوهش توصيفي پيمايشي، ابتدا از روش كتابخانه اي، اطلاعات جمع آوري گرديد، سپس معماري مجتمع هاي مسكوني و ميزان فضاي سبز هر مجتمع به شكل خالص و سرانه مورد پژوهش محاسبه قرار گرفت. ميزان مصرف انرژي به عنوان نماينده سبك زندگي پايدار معرفي گرديد و قبوض برق (شاخص ميزان مصرف) تمامي واحدهاي مسكوني در دو ماه شهريور و دي 1396 بررسي شد. براي تبيين تأثير فضاي سبز بر مصرف انرژي و مرتبط دانستن آن به سبك زندگي، از پرسشنامه استفاده گرديد. اطلاعات حاصل از پرسشنامه، بيانگر آن است كه داشتن فضاي سبز، استفاده از تلويزيون و اينترنت را محدود مي كند و ساعات شروع و پايان خواب را بهبود و مصرف برق را كاهش مي دهد. همچنين نتايج حاصل از برآورد مدل در نرم افزار ايويوز 7 نشان دهنده ضريب 0.05 براي فضاي سبز است. بدين معنا كه با افزايش 1 درصد فضاي سبز مجتمع هاي مسكوني، هزينه برق مصرفي 0.05 درصد كاهش مي يابد و به سوي سبك زندگي پايدارتر حركت مي كند.