بررسي تجربه ي روش تجميع در نوسازي بافت هاي فرسوده شهري (مورد پژوهي: منطقه ۱۵ كلانشهر تهران)

از آنجائي كه استفاده از روش تجميع با سوالات  زيادي در بين محققان برنامه ريزي شهري روبرو بوده است ، اين تحقيق در صدد است كه پيامدهاي اجتماعي و اقتصادي اجراي روش تجميع در نوسازي بافت هاي فرسوده نواحي 1و 2  منطقه تهران 15 را مورد مطالعه قرار دهد. پژوهش پيش رو به روش پيمايش انجام گرفته و با  استفاده از ابزار پرسشنامه و كاربرد روش نمونه گيري طبقه اي و تصادفي داده ها جمع آوري شده اند جامعه آماري تحقيق؛ شهروندان 24 تا 80 سال ساكن در منطقه 15( نواحي 1و 2) شهر تهران  است. مباني نظري پژوهش، از نظريه هاي مختلف در جغرافيا و برنامه ريزي شهري استفاده و در پايان، چارچوب نظري متناسب پيشنهاد شده است. در نهايت  با استفاده از آمارهاي توصيفي و استنباطي و با استفاده از نرم افزار spss، داده هاي گردآوري شده؛ مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته اند. در خصوص ارتباط متغيرهاي جمعيت شناختي با رضايت از طرح تجميع از طريق آزمون هاي تي تست، همبستگي،  اسپيرمن و پيرسون مشخص گرديد كه جنسيت، تحصيلات با ميزان رضايت از طرح تجميع ارتباط مستقيم دارد و سن داراي ارتباط منفي در اين زمينه است. وضعيت تأهل نيز ارتباط معني داري در اين زمينه ندارد.همچنين از طريق آزمون تي تك نمونه اي مشخص شد كه نگرش شناختي، زيباشناختي و تجربه عملي ساكنين از اجراي طرح تجميع در حد متوسط و خوبي مي باشد. برمبناي ضرايب همبستگي مدل اوليه پژوهش، مشخص گرديد كه اثرات  اجتماعي بازسازي بافت فرسوده، تأثيري بر نوع روابط همسايگي ساكنين ندارد و پيامدهاي اقتصادي بازسازي بافت فرسوده تأثيري بر ميزان سرانه هاي ساكنين ندارد. در نهايت بر اساس تحليل مسير پيامدهاي اقتصادي اجتماعي تجميع بافت نوسازي شده، ميزان اثرات مستقيم تجميع بافت نوسازي شده بر مشاركت(47/0)و امنيت (36/0)، حس تعلق (38/0)،خدمات اجتماعي (33/0)، زمين و مسكن (40/0) بدست آمده است. همچنين با توجه به ضريب بتا مشخص شد كه بيشترين تأثير روش تجميع بر افزايش ميزان مشاركت ساكنين است.