مقايسه راستاي آناتوميك اندام تحتاني و برخي شاخص‌هاي عملكردي بين ورزشكاران با و بدون اسپرين خارجي مچ پا

مچ پا از شايع‌ترين نواحي وقوع آسيب‌ديدگي در ورزش است؛ به‌طوري‌كه 25 درصد از كل آسيب‌هاي ورزشي را در برمي‌گيرد. ارتباط متغيرهاي راستاي آناتوميك با وقوع آسيب در اين مفصل نامشخص است. تعداد 25 ورزشكار مبتلا به آسيب مچ پا و 25 ورزشكار سالم، به‌صورت تصادفي انتخاب شدند و داوطلبانه در مطالعه حاضر شركت كردند. متغيرهاي شاخص قوس كف پا، افت ناوي، تيبياوار، هايپر اكستنشن زانو، پيچش درشت‌ني، دامنۀ حركتي دورسي‌‌فلكشن، استقامت عضلات ثبات‌دهنده مركزي و تعادل ايستا و پويا، در نمونه‌ها اندازه‌گيري شدند. مقايسه داده‌هاي دو گروه با استفاده از آزمون‌هاي تي مستقل و يومن ويتني نشان داد كه بين دو گروه در مقادير شاخص قوس كف پا و تيبياوارا تفاوت معناداري وجود دارد؛ درحالي‌كه بين مقادير متغيرهاي افت ناوي، هايپراكستنشن زانو، پيچش درشت‌ني، دامنۀ حركتي دورسي‌فلكشن، تعادل ايستا و پويا و استقامت عضلات ثبات‌دهنده مركزي، تفاوتي بيندو گروه وجود ندارد؛ براين‌اساس، احتمالاً ناهنجاري‌هاي اندام تحتاني مي‌توانند در بروز آسيب‌هاي مچ پا دخيل باشند.