ارائه‌ي مدل مديريت تأمين انرژي در ايران براساس معيارهاي فني، اقتصادي و زيست‌محيطي

دست‌يابي به مدل بهينه و تعريف نقشه‌ي جامع تأمين انرژي در شرايط امروز كشور به يك ضرورت تبديل شده است. پژوهش حاضر با رويكردي كل‌نگر و ترسيم وضعيت مطلوب در ابعاد مختلف پايداري مشتمل‌بر جنبه‌هاي فني، اقتصادي و زيست‌محيطي، مدل بهينه‌اي را به‌منظور دست‌يابي به منابع انرژي كم‌هزينه و سازگار بامحيط‌زيست تحت سناريو‌هاي مختلف زماني 100 تا 500 ساله با ‌بهره‌گيري از الگوريتم ژنتيك ارائه نمود. نتايج ضمن مشخص نمودن تركيب مناسب انرژي در هر دوره‌ي زماني،حاكي ازسهم بيش‌تر سوخت‌هاي فسيلي جهت تأمين انرژي در دوره‌هاي زماني كوتاه و تأثير نسبي بيش‌تر شاخص مالي نسبت به زيست‌محيطي بوده درحالي‌كه اين روند به‌سرعت به‌سمت انرژي‌هاي تجديدپذير درحال تغيير بوده به‌گونه‌اي كه سهم 63 درصدي سوخت‌هاي فسيلي در دوره‌ي 100 ساله به سهم 62 درصدي انرژي‌هاي تجديد­پذير در افق 500 ساله تغيير يافته است. همچنين،برآورد ميزان برداشت هريك از منابع انرژي از كل ظرفيت منبع درطي يك سال نشان داد با افزايش طول دوره در سناريوهاي مختلف، ميزان استفاده از انرژي‌هاي تجديدپذير و دوستدار محيط‌زيست تقريباً نزديك به ظرفيت كامل بهره‌برداري از اين منابع مورد توصيه بوده است.