اثرات بهبود كارايي سوخت ‌هاي فسيلي در صنايع انرژي‌ بر: رويكرد تعادل عمومي محاسبه ‌پذير پوياي بين زماني

صنايع انرژي بر بخش قابل توجهي از مصرف انرژي بخش صنعت را بخود اختصاص داده اند. لذا توجه به بهبود كارايي مصرف انرژي در اين بخش از اهميت ويژه اي برخوردار است. بهبود كارايي انرژي پيامدهايي نظير اثرات بازگشتي و اثرات معكوس خواهد داشت، چرا كه كاهش مصرف انرژي متناسب با بهبود كارايي رخ نمي دهد و حتي ممكن است افزايش بازده به كاهش تقاضاي انرژي در سال هاي نخست و افزايش آن در سال هاي آتي بيانجامد. مقاله حاضر به ارزيابي اثرات بهبود كارايي سوخت هاي فسيلي در صنايع انرژي بر با استفاده از مدل تعادل عمومي پوياي بين زماني مي پردازد. شبيه سازي براي دوره بلندمدت (60 سال) در دو سناريو بهبود كارايي به ميزان 1/3 درصد براي صنايع انرژي بر(سناريوي اول) و براي تمام بخش ها (سناريوي دوم) به انجام رسيده است. نتايج بيانگر آن است كه بهبود كارايي سوخت هاي فسيلي در صنايع انرژي بر به ايجاد اثرات بازگشتي و كاهش تقاضاي سوخت هاي فسيلي در سناريوي اول منجر مي شود. اين در حالي است كه بهبود كارايي سوخت هاي فسيلي در سناريوي دوم، به ايجاد اثرات بازگشتي در سال هاي نخست و اثرات معكوس عمدتا از سال هاي بيستم به بعد مي انجامد. به عبارت ديگر، در بلندمدت در سناريوي دوم، تقاضاي سوخت هاي فسيلي افزايش خواهد يافت. همچنين بهبود كارايي سبب كاهش قيمت هاي توليد انرژي و هزينه توليد محصولات در صنايع انرژي بر مي شود. صنايع مواد و محصولات شيميايي و كاني هاي غير فلزي از بيشترين كاهش قيمت تمام شده در اثر كاهش هزينه هاي انرژي معادل با 1/1% و 7/0% برخوردار مي باشند.