عنوان مقاله :
بررسي موانع انتقال فناوري در قرارداد بيع متقابل و ارزيابي ريسك انتقال فناوري در قرارداد جديد نفتي ايران (IPC) با روش FMEA
پديد آورندگان :
امامي ميبدي ، علي دانشگاه علامه طباطبائي - دانشكده اقتصاد , هادي ، احمد دانشگاه علامه طباطبائي
كليدواژه :
ارزيابي ريسك , انتقال فناوري , روش FMEA , قرارداد بيع متقابل , قرارداد IPC
چكيده فارسي :
يكي از عمده‌ترين راهكارهاي بومي‌سازي فناوري در صنعت نفت، قراردادهاي مشروط بر، انتقال فناوري از شركت‌هاي نفتي بين‌المللي، مي‌باشد. البته طي ساليان گذشته صنعت نفت ايران در اين مورد توفيق چنداني نداشته و اكنون در قرارداد جديد نفتي ايران IPC)( به‌عنوان جايگزين قراردادهاي بيع متقابل، با ايجاد تغييراتي در نوع، شروط و ماهيت قرارداد، سعي در كسب و انتقال فناوري‌هاي مدرن و بومي‌سازي آن از طريق همكاري شركت‌هاي نفتي بين‌المللي با شركت‌هاي داخلي مورد تائيد شركت ملي نفت ايران را دارد. ولي آنچه كه از انتقال فناوري مهم‌تر مي‌باشد، توجه به نتايج حاصل در قبال تصميمات اتخاذ شده در بخش انتقال فناوري قرارداد است؛ بنابراين ارزيابي ريسك انتقال فناوري در توسعه پايدار آتي صنعت نفت ايران نقش بارز و برجسته‌اي خواهد داشت. در اين مقاله ضمن بررسي قرارداد بيع متقابل و قرارداد IPC از زاويه انتقال فناوري، ريسك‌هاي انتقال فناوري در قرارداد IPC شناسايي و با نقد و نظر نخبگان مورد كنكاش قرار گرفته، سپس با استفاده از پارامترهاي روش FMEA ريسك‌هاي شناسايي شده، نمره دهي و براي هر يك، RPN محاسبه و در نهايت اولويت‌بندي مي‌گردند. بالاترين اولويت ريسك به ترتيب نتايج منفي حاصل از جدا شدن مهندسان و كارشناسان نفتي از شركت ملي نفت ايران (576=RPN) و تأثير حضور شركت‌هاي نفتي بين‌المللي بر نابودي رشد درون‌زاي صنعت نفت ايران (448=RPN) تعيين گرديد. با توجه به بالا بودن خطر در اكثر ريسك‌هاي شناسايي شده، اقدامات كنترلي بر اساس نظرات خبرگان در جهت كاهش سطح ريسك‌ها، ارائه گرديد.
عنوان نشريه :
پژوهشنامه اقتصاد انرژي ايران
