نقد تحليلي كتاب نشانه‌شناسي تئاتر و درام

هدف از نوشتن اين مقاله نقد محتوايي و شكلي كتاب نشانه‌شناسي تئاتر و درام است. كتاب نشانه‌شناسي تئاتر و درام ازجمله كتاب‌هاي مهم و مبنايي تحليل تئاتر و درام به‌شمار مي‌رود. اين كتاب با طرح مباحث نظري در چهارچوب نگرش نشانه‌شناختي ساخت‌گرا به‌دنبال بررسي منطق تئاتر رايج و متعارف است و به‌همين‌منظور نويسنده درصدد بوده است با طرح مفاهيمي كه به‌نوعي مي‌توان آن‌ها را مفاهيم اصلي و زيربنايي بوطيقاي تحليل تئاتر به‌شمار آورد، روش‌شناسي تحليلي و كاربردي‌اي را پيش‌روي مخاطبان قرار دهد كه مايل‌اند با سازوكار جهان پوياي تئاتر آشنا شوند يا به‌دنبال روش‌هاي نشانه‌شناختي براي تحليل تئاترند. مسئلۀ اصلي اين مقاله طرح اين پرسش بنيادي است كه نشانه‌شناسي چگونه مي‌تواند تئاتر را تحليل و تفسير كند و از برايند آن روزنه‌هاي درك و دريافت پيچيدگي‌هاي جهان تئاتر و درام را براي ما آشكار كند. ضرورت و اهميت نگاه نقادانه به كتاب نشانه‌شناسي تئاتر به‌منظور تحليل دقيق‌تر و نيز تبيين سازوكارها و ويژگي‌هاي كاربردي علم نشانه‌شناسي در تحليل متون نمايشي است. به‌ همين ‌علت، نشان‌دادن اهميت كتاب نشانه‌شناسي تئاتر و درام با آشكارسازي كاركردهاي تحليلي آن با هدف راه‌نمايي مخاطبان و دانشجوياني كه دغدغۀ تحليل‌هاي نشانه‌شناختي تئاتر را دارند ضروري است.