بررسي هنجارگريزي‌هاي به نگاهم خوش‌ آمدي پرويز شاپور

فرماليست‌‌هايي چون شكلوفسكي در بررسي اثر ديدگاه فرامتني را به كناري مي‌‌نهند و باتوجه‌‌به خود متن و عناصر و مؤلفه‌‌هاي درون‌متني به ادبيت متن دست مي‌‌يابند و كم‌تر به تَسري عوامل فرامتني به متن توجه دارند. اينان ويژگي «شگفتي» را در زبان ادبي قائل‌اند و به نگاه متفاوت به امور عادي باور دارند و در اين مسير، انواع هنجارگريزي را باعث آشنايي‌‌زدايي مي‌‌دانند. پرويز شاپور، علاوه‌بر نگاه متفاوتش به ژانر طنز، كه منتهي به خلق نوع جديدي به‌نام كاريكلماتور شده، در كاريكلماتورهايش از برخي شگردهاي آشنايي‌زدايي به‌ويژه هنجارگريزي معنايي بهره برده است تا زبانش هم‌چون ژانرش غيرتكراري، تازه، و نو بنماياند. با استفاده از شگردهايي چون تناقض، تشخيص، تشبيه، استعاره، دلالت چندگانۀ واژگاني، حسن تعليل، حس‌آميزي، و وارانگي سعي داشته است تا جلوه‌اي تازه از دنيا را به خوانندگان بنماياند و در اين راه نگاه جان‌دار او به طبيعت و درپي آن درهم‌آميختن امور عيني و ذهني غبار عادت از اين شگردها زدوده و جان دوباره‌اي به امور مألوف بخشيده است. در اين پژوهش، مطابق با مفاهيمي كه ذكر مي‌شود، به بررسي كاريكلماتورهاي كتاب به نگاهم خوش ‌آمدي پرويز شاپور پرداخته مي شود تا با بررسي دقيق پرده از راز و رمز نگاه و بيان ساده اما جالب اذهان اين كاريكلماتورنويس برداشته شود.