نقد و بررسي كتاب نوسازي، تحريم، و تأويل؛ ره‌يافتي نوين براي مواجهه با گفتار مقدس

محور اصلي مقاله حاضر نقد و بررسي كتاب نوسازي، تحريم، و تأويل (از شناخت علمي تا هراس از تكفير) است كه محسن آرمين ترجمه و نشر ني آن را چاپ كرده است. در مقاله پيش‌ رو تلاش خواهيم كرد به معرفي مؤلف و دغدغه فكري او، مسئله بنيادين كتاب، مفاهيم اصلي طرح‌شده، روش‌شناسي، و تحليل داده‌ها بپردازيم. اين كتاب مشتمل بر چهار مقاله است: نخست به ضرورت نوسازي ديني به‌مثابه يك پيش‌نياز براي نوسازي سياسي؛ دوم دلايل نگاه طردگرايانه به هنر؛ سوم دشواره تأويل در دوران قديم و جديد؛ و درنهايت ضرورت تلقي قرآن به‌مثابه گفتار به‌جاي متن، كه مهم‌ترين بخش كتاب است، اشاره دارد. اين تحقيق آخرين نوشته انتشاريافته او درطول حياتش است كه تلاش دارد از نسخه تجويزي خود براي برون‌رفت از بحران در جوامع اسلامي و تقويت شناخت علمي رونمايي كند. شايان ذكر است، باوجوداين‌كه ما با يك متن ارزش‌مند مواجهيم، اما بعضاً كمبودهاي روش‌شناختي نيز در آن به‌چشم مي‌خورد. بنابراين، قصد داريم ضمن تشريح ايده‌هاي اصلي كتاب نقد و ارزيابي شكلي و محتوايي آن را در دستور كار قرار دهيم.