ارزيابي انتقادي صورت‌بندي نظري امنيت اجتماعي در ايران

متناسب با پيچيده‌ترشدن روابط اجتماعي در جوامع امروزي، فهم گسترده‌‌تري از امنيت حاصل شده است، آن‌چنان‌كه از وجه نظامي با مرجعيت حاكميت فراتر رفته و ابعاد اقتصادي، اجتماعي‌، زيست‌‌محيطي، و سياسي را نيز دربر گرفته است. در اين زمينه تعاريف نويني از امنيت صورت‌‌بندي شده كه ازجمله مهم‌ترين آن‌ها مفهوم امنيت اجتماعي است. بنابه اين مهم، در اين مقاله به تجزيه و تحليل سه اثر عمده و شاخصي پرداخته مي‌شود كه در تلاش براي صورت‌بندي نظري امنيت اجتماعي در جامعه ايران‌اند. با اين توضيح كتاب درآمدي نظري بر امنيت جامعه‌اي نوشته قدير نصري (1390) درباره شناسايي اصول و محورهاي امنيت اجتماعي در نظريه‌‌هاي گوناگون و مؤلفه‌‌هاي اصلي امنيت اجتماعي در ايران برمبناي اين محورها؛ كتاب  امنيت اجتماعي‌شده؛ رويكرد اسلامي (1392) اثر اصغر افتخاري درباره شناسايي الگوي امنيت اجتماعي در گفتمان اسلام و پيش‌نهاد اصول عملياتي براي تقويت و تحكيم امنيت اجتماعي در جامعه اسلامي؛ و كتاب جامعه‌شناسي تاريخي امنيت در ايران (1391) اثر ميرسندسي، كه دركي عميق از امنيت اجتماعي برمبناي تحولات تاريخي ايران را جست‌وجو مي‌‌كند، سه اثري‌اند كه در تحقيق حاضر، ضمن معرفي آن‌ها، تلاششان در صورت‌‌بندي مفهوم امنيت اجتماعي در جامعه ايران به‌لحاظ شكلي و محتوايي نقد و بررسي مي‌شود.