نقد و تحليل لايِه واژگاني خطبه‌ها و نامه‌هاي نهج‌البلاغه برپايه سبك‌شناسي لايه‌اي مطالعۀ موردي 15 خطبه و 15 نامه سياسي، اجتماعي، اخلاقي

لايه واژگاني سبك يكي از سطوح تحليل در زبان است كه در فرايند بررسي‌‌ سبك‌‌شناسانه اهميت شاياني دارد، چراكه واژه از مهم‌‌ترين ابزارهاي متون ادبي است كه در يافته‌‌هاي ايدئولوژيك متن سهم به‌سزايي دارد. درواقع، گزينش واژگان خاص سبك شخصي نويسنده را شكل مي‌‌دهد. نهج‌البلاغه، يكي از شاه‌كارهاي بي‌‌نظير ادبي بعد از قرآن كريم، نقش عمده‌‌اي در ادبيات ملت‌‌ها داشته است. در همين زمينه گزينش واژگان در جاودانگي آن تأثير درخورتوجهي دارند. جستار حاضر با روش توصيفي ـ تحليلي و با‌تكيه‌بر سبك‌‌شناسي لايه‌‌اي به‌منظور شناخت تفاوت‌‌هاي سبك واژگاني گفتار و نوشتار امام علي (ع) 15 خطبه و 15 نامه سياسي، اجتماعي، و اخلاقي نهج‌البلاغه‌‌ را ازنظر لايه واژگاني تحليل كرده است. نتايج اين كاربست حاكي است كه گزينش واژگان انتزاعي، نشانه‌‌دار، و ضمني در خطبه‌‌ها در مقايسه با نامه‌‌ها بيش‌تر است و درمقابل بسامد بالاي واژگان عيني، صريح، و بي‌‌نشان سبك نامه‌‌ها را علمي‌‌تر كرده است. گزينش واژگان در سبك گفتاري و نوشتاري نهج‌البلاغه‌‌ مستقيم از بافت موقعيتي كلام تأثير پذيرفته است.