بررسي اپيدميولوژيك موارد بستري شده تب كيو در شمال ايران

Epidemiologic Investigation of Acute Q Fever in North of Iran

سابقه و هدف: تب كيو يك بيماري منتقله از راه حيوان با انتشار جهاني است. اين بيماري در بسياري از مناطق، اندميك است ولي در بيش‌تر موارد به خصوص در موارد انساني، درست تشخيص داده نمي‌شود. هدف اين مطالعه بررسي تب كيو در ميان بيماران مشكوك در شمال ايران است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع توصيفي مقطعي مي‌باشد. در اين مطالعه در طي يك دوره يك ساله از ميان 476 مورد، بيمار بررسي شده كه به‌دليل تب و علائم سيستميك و يا تنفسي در بخش عفوني بيمارستان رازي (استان مازندران) در سال 1395 بستري شده بودند، 56 بيمار تب‌دار كه علايم باليني مطرح كننده تب كيو را داشتند وارد مطالعه شدند. نمونه سرم جدا شده از خون بيماران براي آنتي‌بادي فاز II عليه كولسيلا بورنتي (C.burnetii) به روش الايزا كمي مورد بررسي قرار گرفت. تغيير تيتر آنتي بادي از منفي به مثبت (سروكانورشن) و يا افزايش چهار برابري در تيتر GIg فاز 2، معيار تشخيص بيماري براي تائيد عفونت حاد تب كيو مدنظر گرفته شد. يافته‌ها: شيوع تب كيو در اين مطالعه 37/5 درصد بوده است )95 درصد دامنه اطمينان : 61/14-84/1 درصد). ريسك فاكتورهاي ابتلا به تب كيو حاد شامل زندگي در نزديكي محل نگهداري حيوانات به همراه مصرف شير غير پاستوريزه بوده است ولي از نظر آماري تفاوت در دو گروه سرولوژي مثبت ومنفي تب كيو معني‌دار نبوده است (612/0P<). 21/23 درصد از بيماران شواهد سرولوژيك دال بر عفونت قديمي تب كيو راداشتند. استنتاج: در اين مطالعه موارد تب كيو در شمال ايران ثابت شده است و اين بيماري شيوع به نسبت قابل توجهي دارد. بنابراين توصيه مي‌شود موارد مشكوك به تب مالت كه سرولوژي منفي دارند از لحاظ تب كيو بررسي شوند.

Background and purpose: Q fever is a worldwide zoonosis which is an endemic in many regions. Its diagnosis is usually missed especially in human. This research aimed at investigating acute Q fever among suspected patients in northern Iran. Materials and methods: This cross-sectional study was conducted in 56 suspected cases of Q fever selected from 476 febrile patients admitted in Qaemshahr Razi Hospital, Iran 2016, with systemic or respiratory symptoms. Blood samples and sera were tested for detection of IgG phase II antibodies against C. burnetii by quantitative ELISA. Seroconversion and/or four-fold rise in IgG phase II titers were the diagnostic criteria of acute Q fever infection. Results: The prevalence of acute Q fever was 5.37% (95% CI: 1.84, 14.61%). Risk factors for Q fever infection included living close to livestock farms and consumption of unpasteurized milk or dairy products. However, these risk factors were not significantly different between patients with Q fever and seronegative cases of Q fever (P<0.612). In current study, 23.21% of the participants were found with a history of Q fever infection. Conclusion: Acute Q fever was diagnosed in many cases in north of Iran indicating a high prevalence of the disease. Therefore, Q fever serology must be checked in seronegative suspected brucellosis.