عنوان مقاله :
اصول و مباني شرح تطبيقي (با تكيه بر شرح مثنوي شريف)
پديد آورندگان :
قبول ، احسان - - , رادمرد ، عبدالله - -
كليدواژه :
شرح تطبيقي , روششناسي , شرح مثنوي شريف , فروزانفر , ساختار , محتوا
چكيده فارسي :
براي شرحنويسي ميتوان بر اساس متغيّرهاي 1. شارح و متن ادبي و 2. مخاطب انواعي را نام برد. يكي از اين شروح را، شرح تطبيقي مي ناميم. هدف اساسي شرح تطبيقي، شرح ادبيات ملّتي بر اساس ادبيات ملتي ديگر است. روش عملياتي شرح تطبيقي سه مرحله دارد: 1. مقدمات: بررسي تأثير و تأثّر تاريخي و تفاوت زباني ميان دو اثر ادبي، 2. شرح تطبيقي: تحليل بر پايهي شاخصهي زباني ـ بلاغي و معنايي، 3. نتيجهگيري: دريافت و تبيين ميزان تأثيرگذاري متن مبدأ بر متن مقصد. بر اين اساس، شرح مثنوي شريف اثر بديعالزمان فروزانفر را در بسياري از بخش ها مي توان شرح تطبيقي دانست؛ نويسنده در شرح ابيات و بسياري از حكايتها نگرش تطبيقي داشته و مقدمات شرح تطبيقي را رعايت كرده است.