تحليل و نقد تصحيح ديوان مشتاق اصفهاني

ميرسيّد علي مشتاق اصفهاني از شاعران بنام قرن دوازدهم و از تأثيرگذاران مكتب بازگشت است. روي‌گرداني از سبك هندي كه همزمان با دوره فترت صفويان بود، زمينه‌اي را براي مشتاق و دوستانش فراهم كرد تا شيوه شاعران گذشته را بازآفريني كنند. مشتاق كاروان سالار شد و گروهي از شاعران هم‌عصرش نيز با او همگام شدند. وي كه از شاعران سبك عراقي تأثير پذيرفته در قالب‌هاي غزل، قصيده، رباعي، ترجيع‌بند و تركيب‌بند طبع‌آزمايي نموده‌ است. تصحيحي كه حسين مكّي در سال 1320 ش. از ديوان او منتشر كرده‌ است، تنها متن نصحيح شده از اشعار اوست. مصحِّح سه نسخه از جمله نسخه سعيد نفيسي و اقبال آشتياني را مقابله و مقايسه نموده؛ در حالي‌كه بيش از بيست نسخه از اين ديوان وجود دارد كه مكّي آنها را مدّ نظر نداشته است. در اين پژوهش سعي شده با نقد اين اثر اشكالات وزني، دستوري و چاپي كه از مقابله با نسخه‌ها به دست آمده است، ارائه گردد.