ارزيابي بازتاب هرمنوتيك توحيدي و نظريه دوحركتي در آراء تفسيري امينه ودود

در مكاتب و نظريه‌هاي ادبي معاصر، معنا را اغلب مولود قدرت قرائت تفسيري خواننده مي‌دانند كه اين رويكرد بيشتر برگرفته از آراي انديشمندان غربي به نسبت متون مقدس است. متفكران اسلامي نيز از اين قاعده مستثني نيستند. امينه ودود فيمينيسم نو مسلماني است كه مي‌كوشد رويكردي بر مبناي بازتفسير قرآن بر اساس روشي هرمنوتيكي برگرفته از آراي «هرمنوتيك توحيدي» و نظريه ي «دوحركتي» فضل‌الرّحمن داشته باشد. از ويژگي‌هاي مهمّ اين روش، التفات به زمينه‌هاي تاريخي ظهور متن، قابليّت‌هاي زباني زبان وحي و توجّه به ذهنيّت خواننده متن و نقش دادن به متن و خواننده بصورت همزمان است. ودود مي‌كوشد شيوه هرمنوتيكي فضل‌الرّحمن را به صورت مصداقي درباره برخي آيات قرآن كه مربوط به حوزه ي زنان است اجرا كند و با ديدي كاملا زنانه آيات قرآن را مورد بررسي قرار دهد. ودود در واقع به دنبال تفسير زنانه از قرآن است اما تفاسير او هيچ فرقي با تفاسير فضل‌الرحمان ندارد. مساله آنجاست كه رويكرد جنسيتي ودود به تفسير آيات قرآن، تا چه حد توانسته توليد محتواي تفسيري كند و به تبع آن محققان طراز اول علوم قرآني را با خود همسو سازد. پژوهشگران در اين مقاله بر اساس شيوه ي توصيفي تحليلي به نقد وبررسي تاثير هرمنوتيك توحيدي فضل الرحمان و بويژه نظريه ي دو حركتي وي بر آراء امينه ودود در كتاب معروف وي تحت عنوان «قرآن وزن» پرداخته اند دستاورد كلي پژوهش مبين ان است كه امي