نسبت‌سنجي اهداف قرآن و اهداف علوم انساني با رويكرد نقد تباين هدفي

به شهادت آيات فراوان قرآن، هدف دين اسلام و قضاياي محتوايي آن، منحصر به قضاياي توصيفي و ارزشي در بُعد فردي و اخروي انسان‌ها نيست، و قلمرو آن همه آنچه در سعادت يا شقاوت انسان تاثيري دارد را فرامي‌گيرد؛ چنين گستره‌اي، ضرورت طراحي علوم انساني وحياني براي اصلاح روابط انساني جهت نيل به سعادت و دنيوي و اخروي را اثبات مي‌كند؛ علومي كه شامل نظريه‌هاي نظام‌مندي در عرصه توصيفات كنش‌انسان‌ها و الزامات ارزشي اين توصيفات است، از سوي ديگر علوم انساني بشري مدعي بيان همه گزاره‌هاي مورد نياز در عرصه روابط انساني به منظور حيات دنيوي بهتر است در نتيجه علومي همانند اقتصاد، حقوق، سياست و ...، با علوم وحياني تداخل هدفي خواهند داشت، اما افرادي و مكاتبي برآنند كه غايت قُصواي دين، معنويت بخشي و سعادت اخروي است؛ كه بالطبع و غير مستقيم اهداف گزاره‌هاي قرآني را نيز محدود به همين هدف مي‌كنند؛ در نتيجه قلمرو علوم انساني و آموزه‌هاي وحياني دو وادي مستقل از يكديگرند، اين سخن برخاسته از عدم درك صحيح اهداف قرآن و طبقه‌بندي آنها و در نتيجه نسبت‌سنجي ناروا ميان هدف وحي با هدف علوم انساني است، به همين جهت تل در پژوهش حاضر با روش تحليلي و كتابخانه‌اي نقد اين ديدگاه‌ پرداخته شود، ابتدا اندكي به سخنان منحصر كنندگان هدف وحي در امور فردي اشاره مي‌شود و سپس اهداف علوم انساني بررسي مي‌گردد و سپس با ذكر اهداف آموزه‌هاي قرآن، تباين هدفي علوم انساني با آموزه‌هاي وحياني بررسي و نقد مي‌شود.