نگاهي به كتاب نظرية البنائية في النقد الأدبي

نظريه ساختارگرايي از جمله مهمترين نظريه هاي نقد ادبي است كه در نيمه دوم قرن بيستم، مطالعات ادبي را در اروپا و آمريكا تحت تأثير خود قرار داد و دگرگون ساخت.  اين نظريه، همانند ساير نظريه هاي نقد ادبي در چند دهه اخير از طريق ترجمه وارد حوزه مطالعاتي نقد ادبي در جهان عرب شد. به همين دليل بيشتر كتابهايي درباره ساختارگرايي به زبان عربي نوشته شده، ترجمه از كتابهاي غربي است. در اين مقاله سعي شده كتاب «نظريه البنائيه في النقد الأدبي» مورد نقد بررسي قرار گيرد. اين كتاب يكي از آثار ارزشمند در اين حوزه است كه در اواخر دهه 70 قرن بيستم توسط صلاح فضل از ناقدان برجسته مصر و جهان عرب، تأليف شده است. او در اين كتاب براي نخستين بار در جهان عرب به معرفي رويكرد ساختارگرايي در علوم مختلف و كاربردهاي آن در نقد ادبي و در دو حوزه نقد شعر و داستان مي پردازد. اما اكتفا به مباحث نظري، فقدان مباحث عملي و عدم توجه به نقد و بلاغت قديم عربياسلامي مهمترين معايب اين كتاب به شمار مي رود.