بررسي الگوي مناسب مخاطره اخلاقي در شروط غيرمالي قراردادهاي نفت و گاز

امروزه نفت أهميت فراواني در اقتصاد كشورهاي توليدكننده ان دارا مي باشد. به دلايل متعدد از جمله روابط استعماري بين كشورهاي توليد كننده وكشورهاي استعماركر از طرفي و فقدان نيروي متخصص وسرمايه لازم توليد نفت در كشورهاي جهان سوم با مشاركت عمدتا سرمايه كذاران از كشورهاي صنعتي انجام مي شد. به همين جهت تعيين ماهيت حقوقي اين روابط مباحث زيادي را بدنبال داشته است. از يكسو جنبه عمومي و اقتصادي و مخاطرات اخلاقي آن براي كشور ميزبان واز طرف جنبه خَصوصي سرمايه كذاري بر دشواري بحث افزوده است. شرايط مالي وغير مالي چنين قراردادهايي در مقاطع مختلف تاريخي تغييرات قابل توجهي بخود ديده است كه الگوهاي زيادي را ايجاد كرده. تحولات سياسي و اقتصادي در جهان به نوبه خود تغييرات و دگرگوني‌هايي در شرايط اين روابط و مخاطرات اخلاقي آن به وجود اورده است. بررسي نخستين شكل اين روابط نفتي كه تحت عنوان “امتياز Concession ”سرمايه كذاران با دولتهاي صاحب نفت به امضاء‌ نموده تا قرار دادهاي متداول امروزي مي‌تواند زواياي مختلف اخلاقيات در اين قرار دادها را مشخص نمايد. در اين مقاله بررسي الگوي مناسب مخاطره اخلاقي در شروط غيرمالي قراردادهاي نفت و گاز در ايران به شيوه توصيفي تحليلي، انجام شده است.