جايگاه حكمت عملي با تاكيد بر اخلاق درفلسفه‌ي ابن سينا

ابن سينا ، به تبع حكماي قبل از خود، حكمت را به نظري و عملي تقسيم كرده و حكمت عملي را جزو فلسفه دانسته و غايت آن را كمال انسان و سعادت دنيا و آخرت بر شمرده است. همچنين در تبيين عقل نظري و عملي، عقل نظري را مدرك كليات؛چه كليات مربوط به هست ها و چه بايدها، و عقل عملي را خادم عقل نظري و مدرك جزييات مربوط به اعمال و محرك، مي داند. بنابراين حكمت عملي هم كه علم به حقايق كليه‌ي مربوط به اعمال انساني است، برگرفته از عقل نظري است كه مبادي آن بديهيات و ذائعات و تجربيات موثق بوده و در نتيجه قابل صدق و كذب هستند. ابن سينا در چند رساله‌ي مختصر به حكمت عملي پرداخته است كه در مقايسه با آثار وي در زمينه حكمت نظري، قابل توجه نيست. ولي در عين حال با توجه به همين مباحث مختصر در كنار مبادي اي كه وي براي حكمت عملي بيان كرد، مي توان گفت كه حكمت سينوي، اين قابليت را دارد كه در حكمت عملي، مخصوصا اخلاق هم حرفي براي گفتن داشته باشد.