نگاهي به آموزه هاي تعليمي و اخلاقي در شعر فروغ فرخزاد و نازِك الملائكه

در«عصر اصطكاك فلزات»، انسان معاصر، بيش از هر زمان ديگري نيازمند آموزه هاي تعليمي است. با تمام مزايايي كه اين عصر داشته است، باز مشاهده مي شود كه انسان امروز در جست و جوي راه هايي براي پر كردن خلاء هاي ناشي از فقدان معنويت است و نتيجۀ اين كاوش، بازگشت ناخودآگاه او به سمت ارزش هاي معنوي و اخلاقي است. شايد به اين دليل باشد كه متون تعليمي و اخلاقي از قديم الأيام مورد توجّه شاعران و نويسندگان ايراني بوده است و بيانگر نقش مهم ادبيات در گسترش آموزه هاي تعليمي و اخلاقي است. جنبۀ شاعرانۀ اشعار تعليمي در ادبيّات فارسي بسيار برجسته است، اين گونه اشعار در كشور ما بيشتر به گونۀ غنايي است زيرا شور و احساس شاعر نسبت به مسائل اخلاقي، تعليمي، اجتماعي، عرفاني و مذهبي در آن ها جلوه گر است. نگارندۀ مقالۀ حاضر با روش توصيفي-تحليلي اشعار دو بانوي برجسته و تاثيرگذار در شعر از ايران و عراق، فروغ فرخزاد و نازِك الملائكه را مورد تحليل و ارزيابي قرار داده است و به اين نتيجه رسيده است كه هر دو شاعر به آموزه هاي تعليمي و اخلاقي توجه داشته اند و مفاهيمي چون، مهرورزي(عشق)، فقرستيزي و دفاع از محرومين، آرمان گرايي، عدالت خواهي در اشعارشان به طور گسترده به كار رفته است