بررسي الگوهاي اخلاق زيست محيطي از منظر آرا و رويه هاي قضايي در نظام بين الملل

امروزه، وخامت بحران هاي زيست محيطي تا حدي است كه حيات انسان و ساير موجودات بر كره خاكي را به مخاطره انداخته است. به همين دليل، مباني نظري تعيين كننده تعامل انسان با طبيعت، از جمله اخلاق، مورد توجه علاقه مندان به محيط زيست مي باشد و تبيين نظريه اخلاق زيست محيطي از منظر آرا و رويه هاي قضايي در نظام بين الملل ، از ضروريات حفاظت و بهره برداري از محيط زيست جهاني محسوب مي گردد. اخلاق زيست محيطي رايج، بر طيفي از مباني ارزش ذاتي قرار دارند كه انسان محوري و زيست بوم محوري، دوسر آن را تشكيل مي‌دهند. در مقاله حاضر سعي شده است تا ديدگاه هاي اخلاق زيست محيطي با توجه به دو پرسش اساسي اخلاق درباره «محيط زيست جهاني» و «رويه هاي قضايي بين المللي» تشريح شوند و نشان داده شود كه چرا تبيين اخلاق زيست محيطي مبتني بر ديدگاه نظام حقوقي بين المللي، ديدگاهي جامع تر براي حفاظت از محيط زيست مي باشد.از همين رو، در سال‌هاي اخير فاكتورهاي اخلاقي در حقوق بين‌الملل محيط زيست به عنوان بخشي از نظم عمومي اجتماع بين‌المللي مورد توجه قرار گرفته است و همچنين به نحو فزاينده‌ و برجسته‌اي با عملكرد ديوان بين‌المللي دادگستري ارتباط پيدا كرده است.