بررسي جرم‌شناختي تأثير بيماري افسردگي ماژور بر نگرش نسبت به مواد مخدر

اين پژوهش از نوع علّي‌ ـ مقايسه‌اي، به منظور بررسي جرم‌شناختي تأثير بيماري افسردگي ماژور، به عنوان يكي از اختلالات رواني، با توجه به پيامدهاي اين اختلال (انحراف ـ ارتكاب جرم )و تأثير اين بيماري به عنوان يك عامل مؤثر در آسيب‌‌پذيري اين افراد در رابطه با رفتارهاي پرخطر، نوع نگرش اين بيماران نسبت به سوءمصرف مواد مخدر، و به روش ميداني مي‌باشد. به اين منظور 40 نفر در شهرستان بهبهان مورد آزمون قرار گرفتند. آزمودني‌ها20 بيمار افسرده ماژور، 10 مرد و 10 زن و20 فرد عادي همتاشده، 10 مرد و 10 زن بودند. بيماران و افراد عادي از نظر سن، وضعيت تأهل، جنسيت و تحصيلات همتا شدند. براي بررسي از پرسش‌نامه نگرش نسبت به مواد مخدر براي آزمودن، دو گروه استفاده شد. داده‌هاي به دست‌آمده از طريق روش‌هاي آمار توصيفي شامل فراواني و درصد و آمارهاي استنباطي (آزمون خي‌دو) تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد: در رابطه با نگرش نسبت به مواد مخدر بين افراد افسرده ماژور در نگرش كلي، هيجان‌ها، باورها و آمادگي عمل نسبت به سوءمصرف مواد مخدر، نسبت به افراد عادي تفاوت معني‌داري وجود دارد. به عبارتي افراد افسرده آسيب‌پذيرتر مي‌باشند. اين پژوهش با تكيه بر شاخه جرم‌شناسي روان‌شناختي (رواني) انجام گرفته است، كه با روش علمي و عيني به تحليل علل و عوامل رواني پيدايش جرم، با هدف پيشگيري از وقوع جرم و اصلاح و درمان بزهكاران ‌مي‌پردازد.