نقش انگيزش اشتهايي مردان و زنان در بازداري از نشانه هاي غذايي

منظور از انگيزشِ اشتهايي، كشاننده‌ خوردن براي لذت بردن در حالتي است كه فرد گرسنه نباشد. پژوهش حاضر با هدف مقايسه‌ زنان و مردانِ داراي انگيزش اشتهاييِ زياد و كم، از نظر ميزان بازداري از نشانه هاي غذايي انجام شد. اين پژوهش با استفاده از طرح علّي ـ مقايسه اي انجام گرفت. به اين صورت كه با بررسي ميزان انگيزش اشتهاييِ 1300 نفر از دانشجـويـان داوطلـب از طريـق مقيـاس قـدرت غـذا (PFS)، 59 نفر از زنان و مردان سالم و داراي وزن طبيعي انتخاب شدند و پـس از بررسي، در دو گروه داراي انگيزش اشتهاييِ زياد و كم، جاي داده شدند. ميزان بازداري اين افراد به وسيله‌ تكليف برو/ نرو در تصاوير غذايي و غيرغذايي اندازه گيري شد. آزمون تحليل واريانس عاملي نشان داد كه زنانِ داراي انگيزش اشتهاييِ زياد در تصاوير غذايي، در مقايسه با تصاوير غيرغذايي، خطاي «نروي» بيشتري دارند. كمتربودن بازداري در زنانِ داراي انگيزش اشتهاييِ زياد ممكن است به دليل تحريك بيشترِ انگيزشِ اشتهايي آنها در رويارويي با نشانه هاي غذايي باشد.