بررسي عملكرد كمي و كيفي ارقام چغندرقند در تاريخ‌هاي مختلف كشت مستقيم و نشايي در دو منطقه شيروان و مشهد

به‌منظور بررسي و مقايسه كشت نشايي و كشت مستقيم ارقام مختلف چغندرقند در تاريخ‌هاي مختلف كاشت، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل و در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در دو منطقه شيروان و مشهد اجرا گرديد. فاكتورهاي آزمايش شامل ارقام چغندرقند (دورتي و آناكوندا)، روش كاشت (مستقيم و نشايي) و تاريخ كاشت (15 ارديبهشت و 15 خرداد) بود. صفات كمي و كيفي مانند عملكرد ريشه، وزن برگ، عيار قند، ناخالصي‌هاي ريشه، ميزان شكر ملاس، ميزان شكر خالص، عملكرد شكر خالص و ضريب استحصال شكر اندازه‌گيري و محاسبه گرديد. نتايج حاصل از اين آزمايش بيانگر اين بود كه كشت چغندرقند در منطقه شيروان در مقايسه با منطقه مشهد از عملكرد بيشتري برخوردار بود. علاوه بر اين، بيشترين عملكرد ريشه (77.34 تن در هكتار) و عملكرد شكر خالص (9.848 تن در هكتار) چغندرقند از كشت نشايي در تاريخ كاشت 15 ارديبهشت به‌دست آمد. از نظر ميزان ناخالصي‌هاي ريشه بين دو روش كاشت تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. علاوه بر اين، ميزان قند قابل استحصال، عيار قند و ضريب استحصال شكر در كشت نشايي بر كشت مستقيم چغندرقند ارجحيت داشت. بررسي نتايج نشان داد كه ميزان سديم، پتاسيم و نيتروژن مضره در ريشه چغندرقند با تأخير در كاشت به ميزان 26.29، 21.24 و 14.42 درصد افزايش يافت. در بين ارقام مورد بررسي، رقم آناكوندا از عملكرد ريشه و شكر بيشتري در مقايسه با رقم دورتي برخوردار بود. نتايج بيانگر اين بود كه بين ميزان ناخالصي‌هاي ريشه و ضريب استحصال شكر، همبستگي منفي معني‌داري وجود داشت. درمجموع به نظر مي‌رسد، كشت نشايي چغندرقند در تاريخ كاشت ارديبهشت‌ماه باعث افزايش عملكرد ريشه و شكر چغندرقند مي‌گردد.