تأثيرپذيري ترجمه‌هاي تحت‌اللفظي و جمله‌به‌جملۀ قرآن كريم از حرف باء سببيت (مطالعۀ موردي سورۀ بقره و آل‌عمران در ترجمۀ مُعزّي و آيتي)

بهترين شكل آن را معادل‌سازي كند. يكي از اين اصول توجه به معاني حرف جرّ «باء» است. هدف از اين پژوهش، آشنايي با عملكرد مترجمان قرآن، آيتي1 (جمله‌به‌جمله) و معزّي2 (تحت‌اللفظي) در معادل‌يابي حرف «باء» سببيّت است. بنا‌براين با بهره‌گيري از تفاسير و منابع دستوري زبان مبدأ و مقصد و روشي استقرايي و توصيفي تحليلي، به ‌بررسي و نقد دو ترجمۀ آيتي و معزّي از معناي سببيت حرف جرّ «باء» پرداخته شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد به‌دليل پايبندي به قواعد دستوري زبان مبدأ و رعايت اصل امانت‌داري، بهترين معادل‌سازي در ترجمۀ معزي نمود دارد، ولي چون در ترجمه‌هاي كنوني، زبان معيار روز ملاك هست، بنابراين ترجمۀ آيتي علاوه بر رعايت قواعد دستوري زبان مبدأ، بيشتر به زبان مقصد نزديك بوده و به قواعد دستوري روز نيز بيشتر پايبند است، بنابراين ترجمه‌اي مأنوس‌تر است.