مقايسه دو رويكرد قرآني و حديثي در تفسير «ظلم» به «شرك» در آيه 82 سوره انعام

حديث‌سالاري يا ترجيح مقتضاي احاديث بر مقتضاي ظاهر آيات قرآن كريم، در برخي از تعابير محدثان ديده مي‌شود كه در مفهوم نظري و از حيث مصداق و نمونه نيازمند بررسي است. در زمينه مصداق‌يابي، شايد بتوان تفسير «ظلم» به «شرك» در سوره انعام را يكي از بارزترين مصاديقي برشمرد كه ريشه در حديث ‌سالاري دارد. «ظلم» در آيه 82 سوره انعام به‌صورت نكره در سياق نفي استعمال شده و تعميم معنا را افاده مي‌كند، ولي با تكيه بر روايات، بر مصداق «شرك»‌ حمل شده است. در اين مقاله دلايل هر دو ديدگاه، يعني «تعميم» و «تخصيص» معناي كلمه «ظلم» معرفي و ارزيابي شده و در اثناي مباحث، اثرپذيري ديدگاه تخصيص از «حديث‌سالاري» مطرح و مورد نقد قرار گرفته است. روش پژوهشي در اين تحقيق، كيفي از نوع توصيفي تحليلي بوده و با هدف بررسي و اثبات تعميم معنا براي كلمه «ظلم» در سوره انعام و نقض تخصيص آن بر يك مصداق صورت گرفته است.