شناسايي مناطق مناسب براي حفاظت از فون پرندگان استان گلستان

حمايت از مجموعه‌‌اي معرف از زيستگاه‌ها، در حال حاضر كاراترين ابزار براي حفاظت تنوع‌زيستي است. بنابراين، شناسايي مهم‌ترين مناطق براي حفاظت امري حياتي است و اولويت دارد. در اين پژوهش، مناطق حفاظتي در استان گلستان بر اساس اهميتشان براي پرندگان انتخاب شدند. بدين‌منظور، در ابتدا با استفاده از مدل‌سازي آشيان بوم‌شناختي، پراكنش 129 گونه پرنده در استان گلستان مشخص شد. سپس الگوريتم تبريد شبيه‌سازي‌شده براي انتخاب لكه‌هاي حفاظتي براي دستيابي به اهداف حفاظتي 5، 10، 15 و 20 درصد از پراكنش گونه‌هاي پرندگان استفاده شد. براي انتخاب مناطق دو سناريو در نظر گرفته شد: 1. انتخاب مناطق حفاظتي بدون لحاظ كردن شبكه مناطق حفاظتي موجود در استان گلستان و 2. تكميل مناطق حفاظتي موجود براي حفاظت گونه‌‌هاي پرندگان. نتايج نشان داد كه براي دستيابي به اهداف حفاظتي 5%، 10%، 15% و 20% به ترتيب 1066 كيلومترمربع (5.23%)، 2161 كيلومترمربع (10.6%)، 2308 كيلومترمربع (16.23%) و 4562 كيلومترمربع (22.4%) از سطح استان نياز است. ميزان همپوشاني مناطق حفاظتي موجود با شبكه حفاظتي انتخابي با اهداف گوناگون 5، 10، 15 و 20 درصد به ترتيب 14.8، 21.08، 31.21 و 43.20 درصد بود. منطقه گميشان و قزانقايه بين مناطق بيشترين ميزان همپوشاني را با شبكه‌هاي حفاظتي انتخابي دارا بودند و منطقه عزيزآباد و خوش‌ييلاق در هيچ كدام از بسته‌هاي حفاظتي قرار نگرفتند و ساير مناطق تا حدي در بسته‌هاي حفاظتي قرار گرفتند. نتايج به دست آمده نشانگر اين بود كه در بهترين حالت كمتر از 50% همپوشاني بين مناطق حفاظتي موجود و شبكه حفاظتي انتخابي وجود دارد. نتايج سناريوي تكميل شبكه مناطق حفاظتي موجود نشان داد براي دستيابي به اهداف حفاظتي 5، 10، 15 و20 درصد، شبكه مناطق حفاظتي موجود بايد به ترتيب به ميزان 5.5، 16.6، 40.1 و 72.7 درصد گسترش يابد.