تاثير رويكردهاي بين المللي توسعه پايدار و محيط زيست بر برنامه‌هاي توسعه ايران

توسعه در هر كشوري زماني تحقق مي‌‌يابد كه برنامه‌‌ريزان، برنامه‌‌اي قوي و متناسب با شرايط و موقعيت محيطي تدوين نمايند. كشورهاي توسعه يافته معتقدند مسئوليت اصلي تحقق حق بر توسعه بر عهده دولت بوده و مسئوليتي ملي است. از اين رو، هدف پژوهش حاضر بررسي جايگاه چالش‌هاي محيط‌زيست در برنامه‌هاي پنج ساله توسعه جمهوري اسلامي ايران (1400 - 1368) است. بنابراين، تلاش اين پژوهش براي پاسخ به اين سؤال است كه چالش‌‌هاي محيط‌زيست در برنامه‌‌هاي پنج ساله توسعه جمهوري اسلامي ايران (1400- 1368) داراي چه جايگاهي بوده و در اين برنامه‌ها چگونه به موضوع حفاظت از محيط‌زيست پرداخته شده است؟ در پژوهش حاضر، از روش‌هاي «توصيفي– تحليلي» استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه افزايش استراتژي‌ها و راهبردهاي حفاظت از محيط‌زيست طي برنامه‌هاي پنج ساله توسعه كشور در سال‌هاي 1400- 1368 از مهم‌ترين تحولات در رويكرد برنامه‌هاي توسعه پنج ساله به چالش‌هاي محيط‌زيستي محسوب مي‌‌شود.