مطالعه فاكتورهاي ژئوتكنيكي در ارزيابي اثرات محيط زيستي كارخانه سيمان، مطالعه موردي: كارخانه سيمان آبيك

امروزه ارزيابي اثرات توسعه بر محيط‌زيست يكي از راه‌هاي قابل قبول براي دست‌يابي به اهداف توسعه پايدار است و مي‌تواند به عنوان يك ابزار برنامه‌ريزي، اثرات بالقوه محيط‌زيستي كه در نتيجه اجراي پروژه‌هاي عمراني و توسعه، پديدار مي‌شوند را شناسايي و گزينه‌هاي منطقي براي حل آن‌ها را انتخاب كند. در سال‌هاي اخير احداث كارخانه‌هاي سيمان در كشور رشد فزاينده‌اي داشته است كه اصولا به جنبه‌‌هاي اقتصادي آن‌ها نسب به جنبه محيط‌زيستي بيشتر توجه مي‌شود، در حالي كه اين صنعت مي‌تواند اثرات منفي قابل توجهي علاوه بر محيط‌زيست بر روي مسايل ژئوتكنيكي منطقه نيز داشته باشد. در اين تحقيق با استفاده از منابع موجود و بررسي‌هاي ميداني، آثار محيط‌زيستي و ژئوتكنيكي كارخانه سيمان آبيك كه يكي از بزرگ‌ترين مجموعه‌هاي توليد سيمان در كشور مي‌باشد، توسط ماتريس ايراني و عكس‌هاي هوايي مورد بررسي قرار گرفته است. هر چند ساليان متمادي است كه اين مجموعه احداث شده است ولي يك ارزيابي محيط‌زيستي از شرايط موجود مي‌تواند گوياي اثرگذاري يك مجموعه توليد سيمان در طي گذشت زمان بر روي منطقه و محيط‌زيست باشد. نتايج نشان مي‌دهد كه بيشترين اثر منفي بر روي توپوگرافي منطقه با ارزش كيفي «تخريب يافته» مي‌باشد كه اين موضوع علاوه بر اثرگذاري بر روي محيط‌زيست، بر روي شرايط ژئوتكنيكي منطقه نيز اثرگذار است. با توجه به وجود گسل‌هاي فعال در منطقه تغييرات توپوگرافي مخاطرات محيط‌زيستي و ژئوتكنيكي شديدي را به همراه خواهد داشت. نتايج اين تحقيق نشان ‌مي‌دهد كه تغييرات توپوگرافي ناشي از فعاليت‌هاي توسعه‌اي كارخانه سيمان آبيك كه يكي از فاكتورهاي ژئوتكنيكي است، موجب كاهش ضريب گسيختگي شيب به ميزان 0.01 مي‌شود كه در اثر وقوع زلزله احتمالي شيب‌هاي منطقه تغييرمكان بيشينه‌اي در حدود 824 سانتي‌متر را تجربه مي‌كنند.