بررسي روند و توزيع مكاني پارامتر هاي اقليمي دما و بارش در مناطق خشك و بياباني(مطالعه موردي: جنوب استان كرمان)

پيش‌بيني پارامترهاي تاثيرگذار اقليمي در مناطق مختلف به خصوص مناطق خشك و بياباني كه محيط‌ زيست بسيار شكننده‌اي دارند از اهميت خاصي برخوردار است. اكوسيستم‌هاي اين مناطق به دليل كمبود منابع آبي از شرايط ويژه‌‌ي برخوردار هستند. به همين لحاظ پيش‌بيني پارامتر‌‌هايي از قبيل بارش و دما و آگاهي داشتن از چگونگي تغيير آنها در اين مناطق از اهميت ويژه‌‌ي برخوردار است و مي‌‌تواند به مديريت بهينه منابع آب و ايجاد راهكارهاي مقاومتي كمك شاياني كند. در اين مطالعه به‌‌منظور بررسي روند داده‌‌هاي بارش و دما در منطقه جنوب استان كرمان از روش‌‌هاي ناپارامتريك من-كندال و شيب خط سن استفاده شد. همچنين همگني داده‌‌ها با استفاده از آزمونKolmogorov-Smirnov بررسي شد. نتايج نشان داد، داده‌‌هاي ايستگاه‌‌هاي استفاده شده در تحقيق در سطح 5 درصد همگن بوده و اشتباه سيستماتيكي رخ نداده است. همچنين نتايج نشان داد كه ايستگاه‌‌هاي انجيرك، حسين‌‌آباد، بم، كهنوج و جيرفت داراي روند صعودي معني‌‌دار در سطح 99 و 95 درصد در دماي متوسط سالانه هستند. ضمنا بررسي نمودارهاي گرافيكي تغييرات مولفه بارش در استان كرمان را نشان مي‌‌دهد كه روند معني‌داري در افزايش و يا كاهش مقدار آن وجود نداشته است، بنابراين، از اين نتايج مي توان در مديريت منابع آب منطقه استفاده نمود.