ارزيابي اثرات محيط‌‌زيستي توسعه در منطقه حفاظت شده باشگل با كاربرد مدل تخريب سيماي سرزمين

امروزه اكثر مناطق حفاظت شده در كشور به دليل كاهش كيفيت، نيازمند پايش و اقدام‌هاي حفاظتي جدي هستند. مدل تخريب با كمي كردن آثار فعاليت‌‌هاي انساني، مي‌‌تواند در پايش و بهبود وضعيت اين مناطق مورد استفاده قرار گيرد. براي اجراي اين مدل در منطقه حفاظت شده باشگل، واحدهاي هيدرولوژيك (زيرحوضه‌‌هاي آبريز) در داخل محدوده منطقه به عنوان واحدهاي نشانزد، انتخاب شد. با استفاده از نقشه‌‌هاي موجود، مشاهده‌هاي ميداني و نظر كارشناسان، 25 عامل تخريب در كل منطقه شناسايي و شدت آنها تعيين شد، همچنين آسيب‌پذيري اكولوژيكي منطقه با استفاده از نقشه‌هاي زمين شناسي، فيزيوگرافي، اقليم، پوشش گياهي، زيستگاه و ... (16 فاكتور) با ابزار GIS محاسبه و به لحاظ شدت، طبقه‌بندي شد. پس از محاسبه تراكم فيزيولوژيك، ضرايب تخريب در هر يك از واحدها محاسبه و بر اساس نظريه فازي در 6 طبقه و 3 دسته طبقه‌بندي شدند. نتايج نشان داد كه به لحاظ كيفيت سرزمين‌‌، 8465.51 هكتار از منطقه )34.7%) در طبقه 2 (مستعد توسعه)، 12013.44 هكتار (49.23%) از منطقه در طبقه 3 (نيازمند بازسازي) و ‌‌3920 هكتار از منطقه (16.07%) در طبقه 5 (نيازمند حفاظت) قرار دارد. به طور‌‌كلي، با توجه به شرايط محلي، بدون توسعه بيشتر، اهداف مديريت منطقه بايد به سمت بازسازي و اقدام‌هاي حفاظتي پيش رود.