بررسي رابطه ميان تغييرات گستره تالاب و رواناب سطحي حوزه‌ آبريز

به طوركلي، تجزيه و تحليل تغييرات وسعت تالاب‌‌ها و بررسي رابطه آن با تغييرات مقادير رواناب سطحي حوزه‌هاي آبريز مي‌تواند با درك بهتر رابطه ميان اين متغيرها، نقش مهمي در كارايي و موفقيت برنامه‌هاي سازگاري با تغيير اقليم و حفاظت و توسعه تالاب‌‌ها داشته باشد. بنابراين، در اين مطالعه اقدام به بررسي تغييرات وسعت تالاب كافتر استان فارس و رابطه آن با تغييرات رواناب‌هاي سطحي حوزه‌ آبريز تالاب شد. بدين‌‌منظور از تصاوير ماهواره‌اي و داده‌هاي بارندگي در طول يك دوره 30 ساله (1986-2016) استفاده شد و ضمن تهيه سري زماني تغييرات وسعت تالاب و مقادير رواناب سطحي حوزه‌ آبريز آن، رابطه ميان اين دو متغير با روش رگرسيون خطي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه با كاهش مقادير بارندگي و افزايش ضريب رواناب و به دنبال آن كاهش مقادير رواناب‌هاي سطحي حوزه‌ آبريز، وسعت تالاب به ميزان قابل توجهي در دوره زماني پس از سال 1998 نسبت به دوره پيش از آن كاهش يافته است به نحوي كه در پايان دوره 30 ساله وسعت درياچه به صفر رسيده است. انطباق ميان روند تغييرات وسعت تالاب و مقادير رواناب سطحي حوزه‌ آبريز سبب شد تا مقدار ضريب همبستگي ميان اين دو متغير برابر با 0.91 شود. در نهايت مي‌توان گفت كه نتايج حاصل از اين تحقيق با فراهم آوردن اطلاعات دقيق در مورد نحوه پاسخ تالاب‌‌ها نسبت به تغييرات اقليمي و فعاليت‌هاي انساني مي‌‌تواند نقش مهمي در كارايي و موفقيت برنامه‌هاي كاهش اثرات تغيير اقليم و حفاظت و توسعه تالاب‌‌هاي ايران داشته باشد.