كاربرد داستان‌گويي به عنوان يك ابزار برنامه‌ريزي ارتباطي براي شناسايي و تفسير ارزش‌هاي محيط‌زيستي، نمونه مطالعاتي استان يزد

هدف اين پژوهش معرفي روش داستان‌گويي به عنوان يك ابزار برنامه‌ريزي ارتباطي براي درك مشترك و يادگيري دو طرفه برنامه‌ريز و جامعه محلي در مورد ارزش‌هاي محيط‌زيستي و كاربرد آن‌ها به عنوان اصول و معيارهاي برنامه‌ريزي محيط‌زيستي است. داستان‌گويي براي شناسايي ارزش‌هاي محيط‌زيستي ساكنين چهار روستاي خورميز، تنگ چنار، سرو، بهادران واقع در شهرستان مهريز استان يزد استفاده شده است. از طريق گفتگوهاي غيررسمي، خاطرات، داستان‌ها و روايتهاي جامعه بازخواني و ارزش‌هاي محيط‌زيستي آن‌ها با كمك مردم استخراج شد. همچنين، شكل‌ها، اقدام‌ها و رفتارهاي محيط‌زيستي دوستانه مردم براي انتقال ارزش‌ها از سطح ژرف ‌ساختي ذهن به سطح رو ساخت در واقعيت شناسايي شد. با توجه به شرايط اقليمي دشوار و بر اساس سيستم باورها و شناخت واقعي جوامع از محيط‌زيست، ارزش‌هايي چون هماهنگي با طبيعت و كمترين اختلال در نظم‌هاي طبيعي، زير بناي رفتار با محيط قرار گرفته كه در عمل منجر به توسعه‌هاي نوآورانه و سازگار با محيط‌زيست شده است. توسعه‌هايي آشنا مثل قنات و يخچال تا ساير رفتارهاي روزمره‌اي كه ارزش‌هاي محيط‌زيستي جامعه را دلالت مي‌كند. مشخص شد كه داستان‌گويي امكان پيوند بين ارزش‌هاي محيط‌زيستي جامعه و راه‌حل‌هاي برنامه‌ريزي محيط‌زيست را فراهم مي‌كند و به خوبي مي‌تواند در قالب فرايند برنامه‌ريزي حرفه‌اي جاي گيرد.