مقايسه‌ تاثير انرژي‌هاي فسيلي و تجديدپذير در انتشار گاز دي‌اكسيدكربن در كشورهاي عضو اوپك و كشورهاي آسيايي فاقد ذخاير نفتي

در اين پژوهش، اثر مصرف انرژي‌هاي فسيلي و تجديدپذير بر انتشار گاز دي‌اكسيد كربن در دو جامعه آماري كشورهاي عضو اوپك و كشورهاي آسيايي فاقد ذخاير نفتي در طي سال‌هاي 2013-1995 ارزيابي و مقايسه شد. با توجه به نتايج آزمون‌هاي ايستايي از رويكرد مدل هم‌جمعي پنل استفاده شد. هم‌چنين بر اساس نتايج آزمون‌هاي هم‌جمعي پدروني و كائو به منظور برآورد رابطه بلندمدت و كوتاه‌مدت به ترتيب از روش‌هاي ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﺮﺑﻌﺎت معمولي اصلاح ‌شده (FMOLS) و مدل تصحيح خطا (ECM) استفاده شد. نتايج نشان داد كه در مقايسه با كشورهاي آسيايي فاقد ذخاير نفتي، مصرف انرژي فسيلي در كشورهاي عضو اوپك نقش بسيار بالاتري در افزايش انتشار آلودگي دارد. در مقابل، مصرف انرژي‌هاي تجديدپذير در كشورهاي فاقد ذخاير نفتي نقش نسبتا بالاتري در كاهش انتشار آلودگي دارد. هم‌چنين نتايج نشان داد كه در هر دو جامعه آماري يك رابطه N  شكل ميان سرانه توليد ناخالص داخلي و سرانه انتشار آلودگي برقرار است. با اين تفاوت كه در كشورهاي عضو اوپك با افزايش رشد اقتصادي و در بازه‌اي از درآمد سرانه، انتشار آلودگي كاهش پيدا مي‌كند؛ اما در كشورهاي فاقد ذخاير نفتي با افزايش رشد اقتصادي، انتشار آلودگي به طور پيوسته در حال افزايش است و در هيچ بازه‌اي از درآمد سرانه، كاهش آلودگي مشاهده نمي‌شود.