بررسي انتقاد استاد مطهري از ادراكات اعتباري علامه طباطبايي در اخلاق

نظريّه ادراكات اعتباري براي اولين مرتبه توسط علاّمه طباطبائي(ره) مطرح شد و در حوزه معرفت‌شناسي از ابتكارات مبتني بر رئاليسم تعاملي است، طبق اين نظريه شناخت ما در مواجهه با واقعيّت خارجي تصحيح مي‌شود و تكامل مي‌‌يابد. طرح ادراكات اعتباري نتيجه مواجهه علاّمه با مسئله تكثّر ادراكات است كه بر اساس آن، ادراكات انسان تكثير مي‌‌يابد و به تبع آن، ماهيّت گزاره‌هاي اخلاقي تبيين مي‌‌شود، طبق اين فرض در برداشت اوليه استدلال علاّمه براي اعتباري ‌بودن حُسن و قبح و نفوذ احساسات در اعتباريّات، ناخودآگاه به نسبيّت‌گرايي هنجاري منجر مي‌‌شود، استاد مطهّري در مواجهه با ديدگاه علامه ضمن پذيرش نظريّه اعتباريّات با نقد ديدگاه علامه سعي در ثابت ‌نگه ‌داشتن پايه‌هاي اخلاقي دارد و راه‌حل قضيه را در تفكيك ميان فعل اخلاقي و معيار اخلاقي، تفاوت قائل شدن بين من علوي و من سفلي انسان و تفكيك قائل شدن بين حسن و قبح فاعلي و حسن و قبح فعلي مي‌داند، كه صرف نظر از برخي نقدها مي‌توان رويكرد اصلاحي استاد مطهري را راهگشا دانست، ضمن اينكه بايد اذعان نمود كه رويكرد نگاه تكثرگرايانه علامه به مسئله اخلاق در ادراكات اعتباري راه گفتگو با ديگر فرهنگ‌ها را باز نگه مي‌دارد. در اين پژوهش ضمن پاسخ به اين پرسش كه انتقاد استاد مطهري نسبت به علامه طباطبايي در موضوع اخلاق از منظر ادراكات اعتباري چبست؟ ديدگاه استاد مطهري نيز در موضوع اخلاق از منظر ادراكات اعتباري نقد و بررسي مي‌شود.