زمينه هاي فكري طريقت ذهبيه در آثار مير سيد علي همداني

ذهبيه از جمله سلسله هاي صوفيانه شيعه مذهبي است كه در نيمه نخست سده نهم هجري و در عصر حاكميت تيموريان رسماً فعاليت خود را آغاز كرد و با روي كارآمدن دولت صفوي، قوام بيشتر يافت و در تمامي ادوار پس از آن نيز با فراز و فرودهايي به حيات اجتماعي و گاه سياسي خود ادامه داد. بزرگان اين طريقت، سلسله اقطاب خود را به معروف كرخي و از طريق او به امام رضا(ع) و در نهايت به پيغمبر اسلام(ص) مي رسانند. گرايش هاي شيعي كه از نخستين ادوار تصوف اسلامي در آثار برخي متقدمان به نحو بارزي ديده مي شد، از قرن پنجم به بعد، افزايش بيشتري يافت و سرانجام در رسالات ميرسيد علي همداني، گسترده تر شد. در اين پژوهش برآنيم تا با روش توصيفي تحليلي، ضمن كندوكاوي در مهمترين عقايد و باورهاي طريقت ذهبيه، نقش مير سيد علي همداني را در تحولات اين سلسله مورد بررسي قرار دهيم.