تحليل تاريخي حذف حكومت سادات كيايي توسط صفويان (با تأكيد بر مباني نظري)

خاندان سادات كيايي، كه قريب يك قرن و نيم قبل از برآمدن صفويان موفق به تشكيل حكومتي محلي و ريشه‌دار در گيلان شده ‌بودند، با پناه دادن به اسماعيل ميرزا، شاه اسماعيل بعدي، نقش مهمي در ممانعت از نابودي قطعي صفويان و احياي آنها براي نيل به هدف سياسي خود در آغازين سال‌هاي قرن دهم هـ..ق داشتند. با وجود اين، سرنوشت حكومت كيايي، حذف و انقراض در ابتداي قرن يازدهم ق توسط صفويان بود. اين پژوهش تلاش مي‌كند تا فرايند و مباني اين پديده، يعني سركوب سادات كيايي را به روش تحليل تاريخي بررسي نمايد. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد كه با وجود نشانه‌هاي متعدد، صفويان در تعامل با سادات كيايي هرگز موفق نشدند آنها را به طور كامل كنترل كنند. امراي كيايي با سابقه‌اي مبتني بر سيادت‌ ـ طريقت و داعيه‌ حكومت بر مبناي شاه آرماني، در مقياس محلي خويش، بنيان نظري صفويان را هدف قرار داده ‌بودند، بدين‌روي، به سخت‌ترين شكل ممكن سركوب شدند.