تاثير شكل جان و نوع بال بر مقاومت خمشي تيرهاي I شكل

مقاومت خمشي تير I شكل سبك سازي شده به دو روش زيگزاگي و لانه زنبوري با استفاده از گونه‌هاي صنوبر (Popolus deltoids) و اكاليپتوس (Eucalyptus spp) مورد بررسي قرار گرفت. متغيرهاي مورد بررسي شامل: الف) نوع بال، ب) شكل مغزي سبك سازي شده در جان و ج) تيمار لايه هاي سطحي جان. نوع بال در دو سطح: 1) فراورده لايه ايي LVL حاصل از صنوبر و 2) چوب ماسيو اكاليپتوس، شكل مغزي جان تير نيز در دو سطح 1) شامل زيگزاگي و 2) لانه زنبوري و لايه هاي سطحي جان نيز كه از صنوبر 3 ميليمتر ساخته شدند در دو سطح 1) تيمار نشده و 2) تيمار شده طي تاثير توام حرارت و فشار پرس انتخاب شدند. خواص مكانيكي تير شامل مدول گسيختگي (MOR) و مدول الاستيسيته (MOE) به عنوان متغيرهاي وابسته مورد بررسي و آزمون قرار گرفتند. نتايج بدست آمده در قالب طرح فاكتوريل كامل مورد آناليز آماري قرار گرفت. پس از تعيين معني داري نتايج، با استفاده از آزمون مقايسه چند دامنه ايي دانكن (DMRT) ميانگين‌هاي نمونه‌ها گروه‌بندي شدند. نتايج نشان داد كه استفاده از LVL حاصل از صنوبر برخلاف دانسيته پايين آن در بال تير در مقايسه با استفاده از چوب اكاليپتوس به عنوان بال بطور معني داري MOR و MOE را افزايش داد. همچنين به منظور سبك سازي تير، كاربرد شكل لانه زنبوري در مغزي جان تير بطور معني‌داري مقاومت بيشتري را در مقايسه با شكل زيگزاگي به تير داده است. تيمار لايه رويه جان تاثير معني‌داري بر روي خواص خمشي نداشته است.