مقايسه توليد انرژي گرمايي از زيست‌توده چوبي

استفاده از انرژي‌هاي تجديد‌پذير مثل زيست‌توده روز به روز اهميت بيشتري پيدا مي كند زيرا كشورها متوجه مي شوند كه توليد انرژي از اين طريق راه حلي براي انجام تعهدات بين‌المللي‌شان در راستاي كاهش انتشار دي اكسيد كربن مي‌باشد. در سيستم‌هاي تبديل انرژي از زيست توده به علت نيازهاي انرژي تمامي فرآيند‌ها، سوخت‌هايي با ارزش گرمايي نسبتاً بالا از از نظر كارايي و بازده مطلوب‌تر هستند. در سيستم‌هاي تبديل گرمايي، زيست‌توده با ارزش گرمايي بيشتر و تركيب مناسب، مطلوب‌تر است. در اين تحقيق، 10 زيست‌توده چوبي به منظور توليد انرژي مورد ارزيابي قرار گرفت. ويژگي‌هاي مورد بررسي اين زيست‌توده‌ها براي ارزيابي شامل درصد رطوبت، خاكستر، مواد فرار، عناصر (كربن، هيدروژن، نيتروژن، گوگرد و اكسيژن) و ارزش گرمايي بودند. ارزش گرمايي زيست‌توده بر اساس دو روش محاسبه‌اي و اندازه‌گيري مستقيم به‌ترتيب براساس مقدار عناصر و بمب كالري‌متري تعيين شد. نتايج نشان داد زيست‌توده كاج تهران داراي درصد گوگرد بيشتري نسبت به بقيه است كه در فرايند توليد انرژي از نقطه نظر زيست محيطي يك مورد نامطلوب محسوب مي‌شود. زيست‌توده پرتغال تامسون داراي كمترين نسبت كربن ثابت به مواد فرار بوده و براي فرآيند گازي‌سازي مناسب‌تر است. بيشترين و كمترين ارزش گرمايي به ترتيب براي زيست‌توده حاصل از صنوبر دلتوئيدس و سيب تعيين شد.